Κουμαριά

Eπιστημονική Oνομασία:
Arbutus unedo
Φύλλο: πριονωτό, δερματώδες, ωοειδές, στιλπνό,
Άνθος: καμπανόμορφο, κίτρινο, λευκό, ρόδινο,
Καρπός: πολύσπερμος, κόκκινος, γλυκός, σφαιρικός,
Φυτό: αειθαλές, θάμνος ή δέντρο,
Φλοιός: κοκκινωπός,
Ρίζα: έρπουσα, Ταξιανθία: βότρυς, έδαφος προτίμησης: όξινο, ξερικό,


Περιγραφή: Πρόκειται για θάμνο ή δενδρύλλιο με ρίζα που έρπει. Κορμό κοντόχοντρο με κλαδιά κυλινδρικά κοκκινωπά και χνουδωτά στην άκρη πού γέρνουν προς το έδαφος. Τα φύλλα της είναι αντίθετα με μικρό μίσχο, με ακανόνιστο ωοειδές σχήμα και χρώμα σκοτεινοπράσινο. Είναι γυαλιστά, ακέραια, παχιά. Τα άνθη της (κατά την άνοιξη) λευκά, ελαφρά, υπέρυθρα, σχηματίζουν τσαμπί ακραίο.
Χρήσεις: Χρησιμοποιούνται τα νέα φύλλα τής κουμαριάς πού μαζεύονται όλο το χρόνο. Αυτά τα φύλλα είναι στυπτικά .Συνιστώνται κατά τής αιμοπτύσεως, τής αιματουρίας, τής αιμορραγίας τής μήτρας. Είναι ακόμη κατά τής διάρροιας, τής λευκόρροιας, του χρόνιου βρογχίτη, τών χρόνιων παθήσεων της κύστης και των νεφρών. Και ακόμα: διουρητικά, κατά του κατάρρου και λιθοτριπτικά.
Τα φύλλα τής κουμαριάς χρησιμοποιούνται: Ως τσάι (15 - 20 γρ. σέ ένα λίτρο νερό), ως σκόνη (2-8 γρ.), Ώς εκχύλισμα (1-4 γρ.) κλπ.
Χημικώς περιέχει: γαλλικό και ταννικό όξύ, ρητίνη, κόμμι, αλάτια, πυκτίνη κλπ.
Κουμαρο: Ρόγα σφαιρική, κόκκινη, στυφή, με μικρούς σπόρους σκληρούς οι οποίοι βρίσκονται στο εξωτερικό περίβλημα.Το κούμαρο υπερωριμαζει πολύ γρήγορα, μπορεί να ξινίσει (να γίνει ζύμωση της σάρκας και να σχηματισθεί αλκοόλη) στο δέντρο, χωρίς εξωτερικά να δούμε κάτι ιδιαίτερο. Αν φάμε αρκετούς τέτοιους καρπούς, κινδυνεύουμε από δηλητηρίαση. Αν δεν έχει ωριμάσει πλήρως το κούμαρο, θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τρώμε γιατί κατανάλωση αρκετών καρπών μπορεί να προκαλέσει τάση για εμετό και αναγούλα.
Αν δεν έχει ωριμάσει αρκετά είναι αρκετά στυφό και άγευστο, αν δε έχει ωριμάσει πάρα πολύ, έχει άσχημη γεύση. Αλλά, στην πλήρη ωρίμανση του είναι ένας πολύ εύγευστος και εκλεκτός καρπός.
Δεν αντέχει καθόλου μετά τη συγκομιδή, ο καλύτερος τρόπος να τα φάει κάποιος είναι κατευθείαν από το δέντρο.
Είναι η αγαπημένη τροφή των πουλιών, χαρακτηριστικά οι κότσυφες τρελαίνονται να τα τρώνε, (κουμαροφάγα τα αναφέρει ο Αριστοφάνης στους «Όρνιθες») αλλά και του αγριογούρουνου, των αρκούδων κ.α.
Από τα κούμαρα φτιάχνεται, εξαιρετικό τσίπουρο Τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιοχές αρχίζουν πάλι να το φτιάχνουν λικέρ, κονιάκ, (στην Πορτογαλία κάνουν ένα δυνατό κονιάκ με το όνομα medronho) καθώς και γλυκά του κουταλιού ή μαρμελάδα.
Ιστορία: Οι αρχαίοι έλληνες δεν τα προτιμούσαν ιδιαίτερα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ρωμαίος επιστήμονας (φυσικός φιλόσοφος) και ιστορικός, περίφημος κυρίως από το έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia), έδωσε το λατινικό όνομα της κουμαριάς. Το όνομα «unedo» προέρχεται από το λατινικό «unum edo» που σημαίνει «τρώω ένα, μόνο».
Συνίσταται για:
αιμορροΐδες, στυπτικό
Βιότοπος:
βουνό, δάσος κωνοφόρων
Μήνας συλλογής:
Νοέμβριος, Δεκέμβριος
Μήνες άνθισης:
Οκτώβριος, Νοέμβριος
ΣΤΟ ΓΕΩΠΟΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΦΥΤΑ ΚΟΥΜΑΡΙΑΣ ΑΠΟ 7€/ΦΥΤΟ 

Share on Google Plus