Ο λωτός

Ο Λωτός κατάγεται από την Κίνα στα δάση της οποίας έχει παρατηρηθεί η παρουσία άγριων ειδών του είδους.

Από την Κίνα διαδόθηκε στην Ιαπωνία και την Κορέα. Στις χώρες αυτές, έχει μακρόχρονη παράδοση και καταναλώνεται σαν φρέσκος καρπός αλλά και σαν αποξηραμένος, αλλά και σαν μεταποιημένος.

Από τα αρχαία χρόνια, είναι γνωστός ο λωτός με την ονομασία Διόσπυρος. Ο Όμηρος αναφέρει ότι ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του έφαγαν λωτούς και ξέχασαν την χώρα τους επειδή θεωρούνταν σαν ο καρπός της λησμονιάς.

Σήμερα η καλλιέργεια του λωτού καταλαμβάνει σημαντική θέση σε χώρες της Άπω Ανατολής, που παραδοσιακά χρησιμοποιούν τον Λωτό σαν ένα καθημερινό φρούτο.

Στην Ευρώπη μέχρι το 2008 η παραγωγή λωτών κυμαινόταν περίπου στους

110.000 -120.000 τόνους. Η παραγωγή αυτή καλύπτει τις ανάγκες της. Η κυριότερη ευρωπαϊκή χώρα παραγωγής λωτού είναι η Ισπανία με μία μέση παραγωγή 60000 τόνους με δεύτερη την Ιταλία με παραγωγή γύρω στους 40000- 50.000 τόνους ετησίως. Επίσης στο Ισραήλ η καλλιέργεια αυτή έχει ικανοποιητική ανάπτυξη και στη Νότιο Αφρική, την Αυστραλία, την Τουρκία και την Ινδία.

Στην Ελλάδα η καλλιέργεια του λωτού δεν έχει μεγάλη ανάπτυξη παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά το παρελθόν λόγω των προβλημάτων διάθεσης της παραγωγής, εξαιτίας των ποικιλιών στυφών καρπών που καλλιεργούνταν, του μικρού χρόνου συντήρησης των καρπών και της μη εξοικείωσης των Ελλήνων στη κατανάλωση αυτού του καρπού.

Τα βοτανικά στοιχεία του φυτού

Ο λωτός ανήκει στην τάξη των Ebenales (Diospyrales), στην οικογένεια των Ebenaceae και στο γένος Diospyros. Αυτό το γένος περιλαμβάνει περίπου 300 είδη κατά το μεγαλύτερο μέρος τους αυτοφυή στις τροπικές περιοχές, αλλά μόνο 15 από αυτά προσαρμόζονται και καλλιεργούνται στις υποτροπικές και εύκρατες περιοχές. Είναι συγγενές είδος με το δέντρο που δίνει το ξύλο του εβένου. Από τα είδη του λωτού, το Diospyros kaki είναι το είδος που κυρίως καλλιεργείται για τους καρπούς του.

Το μεγαλύτερο μέρος της ριζόσφαιρας του φυτού περικλείεται ανάμεσα στα 60 και τα 80 cm ενώ οριζοντίως ξεπερνάει την προέκταση της κόμης του δέντρου. Στην νεανική ηλικία η ρίζα του είναι πασσαλώδης αλλά όσο αναπτύσσεται το δένδρο, απλώνεται οριζόντια και κυκλικά κάτω από την κόμη του δένδρου.

Το δέντρο αυτό μπορεί να φθάσει το ύψος των 10 μέτρων αλλά χαρακτηρίζεται από βραδεία ανάπτυξη και είναι μακρόβιο. Ο φλοιός του είναι ανοικτόχρωμος ενώ έχει ξύλο σκληρό και βαρύ που διακρίνεται από το ανοιχτόχρωμο χρώμα του σε αντίθεση με τα είδη του εβένου που το εσωτερικό ξύλο έχει χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα. Οι βραχίονες του φυτού είναι σχετικά ευαίσθητοι και σπάζουν εύκολα από τον άνεμο και το βάρος των καρπών τους.

Ο λωτός καρποφορεί επάνω στους ετήσιους βλαστούς. Τα δένδρα του λωτού μπορεί να φέρουν θηλυκά άνθη, αρσενικά και ερμαφρόδιτα. Τα θηλυκά άνθη είναι μεγάλων διαστάσεων και διακρίνονται εύκολα κατά την ανθοφορία λόγω του ογκώδους τους κάλυκα που αποτελείται από 4 σέπαλα , χρώματος πράσινου. Η στεφάνη αποτελείται από τέσσερα πέταλα χρώματος ανοιχτού κίτρινου. Επίσης έχει οχτώ στήμονες των οποίων οι ανθήρες είναι ατροφικοί

Τα αρσενικά άνθη είναι πολύ μικρότερα από τα θηλυκά έχουν 20 στήμονες με πολύ ανεπτυγμένους και πλούσιους σε γύρη ανθήρες, ιδιαίτερα περιζήτητους από τις μέλισσες.

Τα ερμαφρόδιτα άνθη μπορεί να βρίσκονται μεμονωμένα ή σε ταξιανθίες.

Ο λωτός ανήκει στα φυλλοβόλα δέντρα και τα φύλλα του διαφοροποιούνται πολύ στο σχήμα και στις διαστάσεις ανάλογα με την ηλικία του δέντρου, του τύπου του κλαδιού και της θέσης στην οποία έχουν εμφανιστεί.

Σε γενικές γραμμές είναι τα φύλλα του είναι ελλειπτικά με οξεία κορυφή. Το χρώμα των φύλλων είναι έντονο γυαλιστερό πράσινο στην επάνω επιφάνεια τους και πιο ανοιχτό πράσινο, ή και ασημί, στην κάτω επιφάνεια τους. Σε ορισμένες ποικιλίες το φθινόπωρο το χρώμα των φύλλων αλλάζει σε κοκκινωπό. Το έλασμα των φύλλων είναι ελαφρά κυματοειδές και το περιθώριο είναι ακέραιο.

Οι καρποί του λωτού παράγονται με γονιμοποίηση των ανθέων αλλά και παρθενοκαρπικά. Ο καρπός είναι ράγα που διακρίνεται τόσο στο σχήμα όσο και στις διαστάσεις σε συνάρτηση με τις διάφορες ποικιλίες, τις εδαφοκλιματικές συνθήκες και την ηλικία του φυτού. Το σχήμα μπορεί να είναι σφαιρικό, πεπλατυσμένο, ή και κωνικό.

Το βάρος του μπορεί να είναι από τα λίγα γραμμάρια που ζυγίζει ο καρπός του Diospyros lotus μέχρι και να ξεπερνάει τα 500 γραμμάρια, όπως συμβαίνει στο Diospyros kaki. Κατά την ωρίμανση το χρώμα της φλούδας κυμαίνεται από κίτρινο, το πορτοκαλί μέχρι το κοκκινωπό. Αποτελείται από 8 χώρους που φέρουν σπόρους ή όχι αν η γονιμοποίηση έγινε παρθενοκαρπικά. Το χρώμα της σάρκας από κίτρινο πορτοκαλί μέχρι κοκκινωπό.

Σε κάποιες ποικιλίες ο καρπός είναι στυφός την κανονική εποχή της συλλογής

και χρειάζεται να περιμένουμε την υπερωρίμανση της σάρκας για να μπορέσουμε να τον καταναλώσουμε. Ο καρπός μπορεί να συντηρηθεί για 2-4 μήνες σε 0-2 °C με 90% σχετική υγρασία ή σε ελεγχόμενη ατμόσφαιρα.

Ο λωτός

Οι ποικιλίες του λωτού

Στο εμπόριο, σε παγκόσμια κλίμακα, συναντάμε δύο κατηγορίες καρπών. λωτούς με γλυκιά και λωτούς με στυφή γεύση.

Οι καρποί των στυφών ποικιλιών περιέχουν πολύ υψηλά ποσοστά σε διαλυτές τανίνες και δεν είναι δυνατόν να καταναλωθούν πριν την υπερωρίμανση τους λόγω τις δυσάρεστης γεύσης τους. Η στυφάδα της κατηγορίας αυτής μπορεί να απομακρυνθεί με φυσικούς και χημικούς τρόπους κατεργασίας των καρπών.

Οι καρποί των μη στυφών ποικιλιών έχουν σχήμα που μοιάζει με ντομάτα και

εμφανίζονται στην παγκόσμια αγορά με το όνομα της πιο κοινής ποικιλίας της

κατηγορίας αυτής της “Fuyu”. Οι καρποί της κατηγορίας αυτής δεν στερούνται

πλήρως από τανίνες, όπως υποδηλώνει η ονομασία τους, απλά έχουν μικρότερη στυφάδα κατά την ωρίμανση τους, σε σχέση με της προηγούμενης κατηγορίας, ενώ χάνουν και την στυφάδα αυτή με τα κατάλληλα μέσα σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Οι καρποί αυτής της κατηγορίας είναι δυνατόν να καταναλωθούν είτε με σκληρή είτε με μαλακή σάρκα.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες του λωτού.
Οι κυριότερες είναι:
(πηγη:http://www.gaiapedia.gr/)

Rojo Brillante

Είναι κατάλληλη ποικιλία για καλλιέργεια στις κέντρο-νότιες και νότιες περιοχές των χωρών της Μεσογείου. Η εποχή της εμπορικής συγκομιδής και η εποχή της φυσιολογικής ωρίμανσης είναι όψιμες. Το δένδρο είναι αυξημένης ζωηρότητας, με ορθόκλαδη ανάπτυξη, αυξημένης ανθοφορίας και πολύ υψηλής παραγωγικότητας. Παρουσιάζει αυξημένη ανθοφορία που είναι κατανεμημένη επί της κόμης του με ομοιόμορφο τρόπο και έχει αποκλειστικά θηλυκά άνθη. Ο καρπός είναι μεγάλου μεγέθους και έχει άριστες οργανοληπτικές ιδιότητες, με κωνικό-επίμηκες σχήμα σε επιμήκη τομή και στρογγυλό σχήμα σε εγκάρσια τομή. Η φλούδα του είναι χρώματος κόκκινο-πορτοκαλί κατά την συγκομιδή που γίνεται κόκκινο μετά την υπερωρίμανση(φυσιολογική ωρίμανση). Ο καρπός αφαιρείται εύκολα από το δέντρο. Η σάρκα του είναι υγρής μορφής, κεντρικά ινώδης με λίγα νημάτια. Είναι χρώματος κίτρινο-πορτοκαλί κατά την εποχή της ωρίμανσης για συγκομιδή τόσο στους γονιμοποιημένους καρπούς όσο και στους μη γονιμοποιημένους. Μετά την μεθωρίμανση τους (εμπορική ωρίμανση) τα φρούτα που είναι προϊόντα γονιμοποίησης παίρνουν ένα χρώμα πορτοκαλί-κόκκινο ενώ όσα προέρχονται από παρθενοκαρπία παίρνουν χρώμα πορτοκαλί-κοκκινωπό. Η γεύση τους είναι άριστη και με υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Η συγκομιδή πραγματοποιείται στα μέσα Νοεμβρίου ενώ η μεθωρίμανση (εμπορική ωρίμανση) διαρκεί από αρχές έως τα μέσα Δεκεμβρίου. Πολύ καλές ιδιότητες για αξιοποίηση τόσο σε συντήρηση-ψύξη όσο και αποξήρανση. Πολύ υψηλή παραγωγικότητα, πολύ μεγάλες διαστάσεις καρπού και άριστη γεύση σαν φρέσκο προϊόν. Είναι ποικιλία Ισπανικής καταγωγής.

Hana fuyu

Ο καρπός έχει μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό, ελαφρά πλακέ. Ο φλοιός έχει χρώμα κιτρινοπορτοκαλί. Η σάρκα είναι πορτοκαλί ή ελαφρά κόκκινη με εκλεκτή γεύση. Ωριμάζει κατά τα μέσα Οκτωβρίου. Σαν δέντρο είναι μέτρια ζωηρή και πολύ παραγωγική. Σχηματίζει μόνο θηλυκά άνθη. Ο καρπός της είναι ανώτερης ποιότητας από τη γνωστή ποικιλία fuyu. Είναι επιδεικτική στη συντήρηση σε ψύχος. Θεωρείται ποικιλία πολύ εμπορική. Οι καρποί της τρώγονται ανεξάρτητα αν η σάρκα της είναι συνεκτική ή μαλακή. Καλλιεργείται ευρέως στην Ιαπωνία και κατάγεται από την Κίνα.

Jiro

Ο καρπός έχει μέσο μέγεθος με ελαφρώς συμπιεσμένο σχήμα σε επιμήκη τομή και ελαφρά αυλακωμένο σχήμα σε εγκάρσια τομή. Η φλούδα του είναι χρώματος κίτρινο-πορτοκαλί κατά την συγκομιδή και γίνεται βαθύ πορτοκαλί μετά την υπερωρίμανση(φυσιολογική ωρίμανση). Ο καρπός αφαιρείται όχι με μεγάλη ευκολία από το δέντρο. Η σάρκα του είναι κίτρινου χρώματος κατά την συγκομιδή που γίνεται κίτρινο-πορτοκαλί (πιο έντονο κοντά στις κόγχες της ωοθήκης) μετά την υπερωρίμανση. Η γεύση τους είναι άριστη κατά την συγκομιδή και ενδιάμεση κατά την υπερωρίμανση με μέση περιεκτικότητα σακχάρων 17%. Η ωρίμανση για συγκομιδή πραγματοποιείται το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου και συμπίπτει με την φυσιολογική ωρίμανση(κατανάλωσης). Καλλιεργείται ευρέως στην Ιαπωνία. Το δένδρο είναι μέσης ζωηρότητας, με πλαγιο-ορθόκλαδη ανάπτυξη. Φέρει αποκλειστικά θηλυκά άνθη και παρουσιάζει μέση ανθοφορία, κατανεμημένη ομοιόμορφα επί της κόμης και έχει αυξημένη παραγωγικότητα.

Hachiya

Ο καρπός της έχει άριστες ιδιότητες. Είναι δέντρο παραγωγικό

Fuyu

Μπορεί να καλλιεργηθεί σε πολλές περιοχές. Έχει αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Ο καρπός της είναι μετρίου μεγέθους.

Υπάρχουν και άλλες ποικιλίες όπως η Jiro, Hiratanenashi, Atago, Tone Wase, κ.α

Η καλλιέργεια του λωτού

Ο πολλαπλασιασμός του λωτού

Οι τεχνικές πολλαπλασιασμού για τον Λωτό είναι ίδιες με τις αντίστοιχες που χρησιμοποιούνται και στα άλλα καρποφόρα δέντρα. Αυτές είναι:

Με σπόρου με εμβολιασμό, με μοσχεύματα με καταβολάδες και με καλλιέργεια in vitro (μικροπολλαπλασιασμό).

Με σπόρο

Ο υψηλός βαθμός ετεροζύγωσης που συναντάται στο λωτό, όπως και στα περισσότερα καρποφόρα δέντρα, δεν επιτρέπει μέσω της σποράς των σπόρων του την απόκτηση ομογενών σποριόφυτων και γι αυτό χρησιμοποιείται η μέθοδος αυτή μόνο για παραγωγή υποκειμένων ή σε εργασίες γενετικής βελτίωσης του φυτού.

Με εμβολιασμό

Γίνεται με εμβολιασμό των σπορόφυτων με το κατάλληλο εμβόλιο. Χρησιμοποιούνται διάφορα είδη εμβολιασμών όπως: ο ενοφθαλμισμός την περίοδο Ιουλίου Σεπτεμβρίου με κοιμώμενο οφθαλμό, με ενοφθαλμισμό με βλαστάνοντα οφθαλμό τον Απρίλιο με Ιούνιο, με εγκεντρισμό.

Επιλογή του αγρού

Ο λωτός είναι καρποφόρο δένδρο μεγάλης προσαρμοστικότητας στα διάφορα εδαφοκλιματικά και καλλιεργητικά περιβάλλοντα.

Σε ότι αφορά το κλίμα, βρίσκει ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης τόσο στις νότιες και νησιώτικες περιοχές όσο και στις κεντρικές και βόρειες. Κατά την χειμερινή περίοδο διάφορες ποικιλίες του αντέχουν σε ελάχιστες θερμοκρασίες ακόμα και -18°C.

Ο λωτός δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες απαιτήσεις αναφορικά με το κρύο, άλλωστε αρχίζει τον σχηματισμό των φύλλων σχετικά αργά όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος το επιτρέπει.

Στην καλλιέργεια του λωτού οι κλιματικές συνθήκες που θα μπορούσαν να αποβούν ζημιογόνες είναι η εμφάνιση θερμοκρασιών μικρότερων των -18°C κατά την χειμερινή περίοδο ή στους -3°C πριν από το άνοιγμα των οφθαλμών.

Οι δυνατοί άνεμοι, ιδιαίτερα, μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές ζημιές στα δέντρα όταν είναι φορτωμένα καρπούς προκαλώντας σπασίματα του κορμού και των κλαδιών, σκίσιμο των φύλλων και ελαττώματα στους καρπούς.

Ο λωτός μπορεί να καλλιεργηθεί σε διάφορους τύπους εδαφών, ακόμη και σε αργιλώδη. Τα καλύτερα αποτελέσματα όμως τα δίνει όταν καλλιεργείται σε βαθιά, γόνιμα ή και μέσης σύστασης εδάφη, ουδέτερου pH και καλά αποστραγγιζόμενα.

Σε ότι αφορά το pH μπορεί να αποδώσει το ίδιο καλά σε εδάφη με (pH 6-8). Αντέχει σε υψηλές περιεκτικότητες ασβεστίου.

Ο λωτός

Προετοιμασία του εδάφους

Γίνεται ένα όργωμα σε όλη την επιφάνεια του αγρού και σε βάθος από 25-30cm. Ακολουθεί ή λίπανση του εδάφους ένα φρεζάρισμα και τέλος η σχεδίαση της φυτεύσεως και η φύτευση των δενδρυλλίων.

Η ανάγκη ή όχι προσθήκης θρεπτικών στοιχείων εξαρτάται από την υπάρχουσα φυσικοχημική κατάσταση του εδάφους. Η χρησιμοποίηση κόπρου είναι απαραίτητη εργασία. Χρησιμοποιείται μία ποσότητα 1,5-2 τόνων/ στρ. Επίσης γίνεται χρήση μίας ποσότητας, με ένα υπερφωσφορικό λίπασμα σε ποσότητα 40-50 κιλά/στρ, θειικό κάλιο 25- 30 κιλά/στρ. Η χορήγηση των αζωτούχων λιπασμάτων γίνεται κατά την φύτευση με νιτρική ή θειική αμμωνία σε ποσότητα 30-35 κιλά/στρ.

Σε αβαθή και άγονα εδάφη και σε ποικιλίες μέσης ή και ανεπαρκούς ζωηρότητας, τα δενδρύλλια φυτεύονται σε αποστάσεις 4,5 × 4 m. Όταν αντίθετα η εγκατάσταση αφορά φυτά μιας ποικιλίας με μεγάλη ζωηρότητα όπως η “Hachiya” και η “Hiratanenashi”, σε εδάφη βαθιά, γόνιμα και καλά αποστραγγισμένα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε λιγότερο πυκνά σχήματα εγκατάστασης όπως είναι 5Χ5,5 m ή 6Χ6m.

Καλλιεργητικές εργασίες

Στην πράξη η λίπανση γίνεται από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο, με σύνθετα λιπάσματα με σκοπό να εξασφαλιστεί καλή διαθεσιμότητα σε άζωτο, φωσφόρο και κάλιο. Η χορήγηση της αζωτούχου λιπάνσεως το φθινόπωρο αποφεύγεται δεδομένου του ρίσκου να έχουμε υπερβολική επιμήκυνση της βλαστικής περιόδου στην αρχή του φθινοπώρου. Ενώ αν λιπάνουμε στο τέλος του φθινοπώρου θα έχουμε απώλειες λόγω εκπλύσεως των λιπασμάτων.

Σαν γενικό κανόνα σε εδάφη μέσης συστάσεως και μέσης γονιμότητας δίνουμε ετησίως 100-120 kgr/στρ άζωτο/στρ, 50-70 kgr/στρ φωσφόρο και 70-100 kgr/στρ κάλιο.

Η προσθήκη οργανικής ουσίας είναι η σημαντικότερη λίπανση στα πρώτα χρόνια μιας φυτείας λωτού. Γενικά εφαρμόζεται με την χορήγηση κοπριάς και χλωρής λίπανσης.

Παρά την σχετική αντοχή του λωτού στην έλλειψη νερού ποτίσματος, το μέγεθος των καρπών του αλλά και το ύψος της παραγωγής δεν είναι ικανοποιητικά, όταν η διαθεσιμότητα του νερού κατά την διάρκεια των πρώτων σταδίων του φυτού είναι ανεπαρκής και για αυτό θα πρέπει να αρδεύεται.

Ανάμεσα στα διάφορα καρποφόρα δενδροκομικά είδη ο λωτός θεωρείται σαν ένα από τα πλέον μη απαιτητικά σε επεμβάσεις αναφορικές με το κλάδεμα. Τα

πλεονεκτήματα όμως που συνεπάγεται ένα ορθολογικό κλάδεμα είναι πολυάριθμα και με αντίκτυπο τόσο στην φάση της ανάπτυξης όσο και σε αυτήν της παραγωγής του. Το κύπελλο είναι η πιο διαδεδομένη μορφή κλαδέματος σχηματισμού αλλά και η διαμόρφωση των φυτών σε σχήμα πυραμίδας ή παλμέτας. Επίσης γίνεται και ένα ετήσιο κλάδεμα καρποφορίας την περίοδο του χειμώνα. Ο λωτός δεν απαιτεί ιδιαίτερα αυστηρό κλάδεμα.

Εχθροί και ασθένειες

Υπάρχουν διάφορες ασθένειες που προσβάλουν το ριζικό σύστημα τον κορμό και τα φύλλα του λωτού. Οι κυριότερες ασθένειες είναι:

Το βασκτηριακό έλκος, η κεφαλοσπορίωση, η ινώδης σηψιρριζία, ο καρκίνος, η φαιά σήψη, το μελάνωμα των καρπών, κλπ. Η αντιμετώπιση των ασθενειών γίνεται με κατάλληλα σκευάσματα αλλά και τις κατάλληλες καλλιεργητικές εργασίες.

Οι κυριότεροι εχθροί του λωτού είναι διάφορα έντομα όπως η μύγα της μεσογείου, διάφορα λεπιδόπτερα, μερικά ξυλοφάγα έντομα, κοκκοειδή κ.α. Η καταπολέμηση τους γίνεται με κατάλληλα συνθετικά αλλά και βιολογικά εντομοκτόνα.

Η συγκομιδή –συντήρηση- εμπορία

Η επιλογή της πιο κατάλληλης στιγμής για την συγκομιδή βασίζεται αποκλειστικά στην αλλαγή του χρώματος του φλοιού των καρπών. Βάση αυτής της παραμέτρου μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρία στάδια: Το στάδιο του πράσινου, του κίτρινου και του πορτοκαλί καρπού. Η συγκομιδή πραγματοποιείται με τα χέρια και γίνονται περισσότερες από μία συλλογές καρπών. Οι καρποί πρέπει να αποσπώνται με τον κάλυκα και να τοποθετούνται σε κατάλληλα κιβώτια προσεχτικά για αποφυγή ζημιών.

Αν οι καρποί συγκομιστούν πολύ πρώιμα, όταν βρίσκονται στο πρώτο στάδιο δεν αποκτούν κατά την υπερωρίμανση τους ικανοποιητικά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά και χρώμα, ενώ δεν προσφέρονται και για συντήρηση σε ψυγεία.

Συνεπώς η συλλογή πρέπει να γίνεται κατά το στάδιο της αλλαγής του χρώματος τους σε κίτρινο-πορτοκαλί.

Η συγκομιδή του λωτού συμπίπτει με την επίτευξη του μέγιστου μεγέθους των καρπών και την εξαφάνιση της χλωροφύλλης. Πάντως η περίοδος της συγκομιδής προσδιορίζεται με την εμφάνιση του κίτρινου χρώματος.

Οι καρποί του λωτού ωριμάζουν επίσης και μετά την συγκομιδή τους με διαφόρους μεθόδους, όπως είναι με την χρησιμοποίηση επιταχυντών ωρίμανσης όπως είναι το CEPA (διχλωροφωσφορικό οξύ).

Επίσης μπορεί να γίνει η ωρίμανση μετά την συγκομιδή μέσα σε θαλάμους σε θερμοκρασία 29ο C για 24-36 ώρες και στην συνέχεια σε θερμοκρασία 15ο C μέχρι την αλλαγή του χρώματος. Η ατμόσφαιρα του θαλάμου περιέχει 50% οξυγόνο και ένα μίγμα αζώτου και αιθυλενίου (1-2%). Η σχετική υγρασία είναι 60-65%.

Ο λωτός δεν προσφέρεται για μακρόχρονη συντήρηση ούτε και σε συνθήκες

κατάψυξης. Είναι κατά συνέπεια ένας καρπός που μπορεί να συντηρηθεί μέ ψύχος για σύντομο χρονικό διάστημα και μόνο ορισμένες ποικιλίες έχουν την δυνατότητα μιας μέσης χρονικής συντήρησης. Αυτό εξηγεί γιατί έχει μια εποχική κίνηση στην αγορά και συνεπώς γιατί καλλιεργείται σε περιορισμένη κλίμακα.

Η εμπορική καλλιέργεια του λωτού στη Ελλάδα έχει μεγάλες προοπτικές παρά την πίστη ορισμένων πως δύσκολα μπορεί να γίνει προϊόν ευρείας κατανάλωσης στην χώρα μας. Η Ελλάδα διαθέτει ιδανικές συνθήκες όσον αφορά το κλίμα και το έδαφος για την επιτυχή εμπορική καλλιέργεια του λωτού και επιπλέον έχει το πλεονέκτημα ότι ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής καρπών θα μπορούσε να καταναλωθεί από τους τουρίστες που την επισκέπτονται κάθε χρόνο. Η εγκατάσταση καλλιεργειών λωτού αποτελεί μια νέα εναλλακτική λύση για την χώρα μας.

Προκειμένου όμως να γίνει σωστά η καλλιέργεια αυτή θα πρέπει να εξασφαλιστεί το αναγκαίο πιστοποιημένο φυτικό πολλαπλασιαστικό υλικό. Σήμερα στην Ελλάδα καλλιεργούνται περίπου 700 στρέμματα σαν συστηματικές καλλιέργειες με λωτό. Οι τιμές παραγωγού κυμαίνονται από 1,5-2€ το κιλό. Η καλλιέργεια αυτή μπορεί να δώσει ένα ακαθάριστο εισόδημα της τάξεως των 1000-1500€/στρ.

Η μεταποίηση του λωτού

Η χρησιμοποίηση του λωτού προς απόκτηση μεταποιημένων προϊόντων υπήρξε πολύ περιορισμένη.

Στο παραπάνω γεγονός συνέβαλαν η δομή και η σύσταση του ώριμου φρούτου, που αν και είναι πλούσιο σε σάκχαρα, είναι αντιθέτως φτωχό σε οργανικά οξέα (εκφρασμένα κυρίως σαν μηλικό οξύ που κυμαίνεται από 0,08-0,16%).

Παρά όλα αυτά τα προβλήματα, τελευταία μετά από χρόνια άκαρπων προσπαθειών και χάρις στις πιο μοντέρνες τεχνολογίες που διαθέτει η βιομηχανία, πραγματοποιήθηκε στο Παλέρμο για πρώτη φορά από μία εταιρεία η παρουσίαση μαρμελάδας από λωτό, που συνάντησε μια ευρεία αποδοχή από τους καταναλωτές.

Στην Ρωσία κυκλοφορεί ένας χυμός με βάση τον λωτό. Επίσης και κάποια είδη αλκοολούχων ποτών κυρίως στην Ιαπωνία.

Από λωτό παράγεται ένα είδος ξιδιού με ιδιαίτερη γεύση. Χρησιμοποιείται κυρίως στην Ιαπωνία.

Παράγεται από τον λωτό ένα λάδι που έχει διάφορες χρήσεις βιομηχανικές ή φαρμακευτικές, αλλά και χρήσεις στην παραγωγή καλλυντικών.

Από τα φύλλα του λωτού παράγεται ένα αφέψημα που περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C. Χρησιμοποιείται κυρίως στην Ιαπωνία.

Το ξύλο του λωτού χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία αλλά και για παραγωγή μπαστουνιών γκολφ.

Η χημική σύνθεση

Ο λωτός περιέχει βιταμίνη C, αλλά και καροτίνια όπως και πολλά χημικά στοιχεία όπως κάλιο, ενώ φτάνοντας στην πλήρη ωρίμανση του γίνεται ένας καρπός που αποδίδει μεγάλα ποσοστά ενέργειας δεδομένου του υψηλού περιεχομένου σε θερμίδες που περιέχει και της μεγάλης ποσότητας σακχάρων. Επίσης είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες και εμφανίζει αποτελεσματική διουρητική δράση επειδή έχει άφθονο ασβέστιο και κάλιο που

βοηθούν στο να απελευθερωθούν τα πλεονάσματα των υγρών. Είναι γνωστό επίσης εδώ και χρόνια ότι βοηθάει την λειτουργία του ήπατος.

Η κατανάλωση των καρπών λωτού βοηθάει επίσης στην θεραπεία της δυσκοιλιότητας και των αιμορροΐδων.

Ο λωτός είναι μια ισχυρή πηγή θρεπτικών αντιοξειδωτικών στοιχείων, όπως είναι τα καροτινοειδή και οι πολυφαινόλες και μας εφοδιάζει με τα απαραίτητα αυτά στοιχεία, αλλά και με πολύ περισσότερα, όπως βιταμίνες C, Β1, Β2 και Β6, κάλιο, μαγγάνιο, φώσφορο και χαλκό. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που το συνιστούν τόσο συχνά οι διατροφολόγοι. Τελευταίες έρευνες έχουν δείξει πως:
-Είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικά, που συμβάλλουν στην ανάπλαση των κυττάρων του δέρματος. Σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του κολλαγόνου του δέρματος, διατηρώντας την επιδερμίδα μας νεανική και απαλή.
-Περιέχει φυτικές ίνες σε υψηλή περιεκτικότητα, αλλά και μόλις 66 θερμίδες ανά 100 γραμμ. και γι' αυτό οι διαιτολόγοι το συνιστούν ως ιδανικό σνακ, που χορταίνει εφοδιάζοντας τον οργανισμό με πολύτιμα συστατικά. Βοηθάει ιδιαίτερα στη διαδικασία της πέψης, ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ταφτς, διευκολύνει επίσης την απορρόφηση των υδατανθράκων και των λιπιδίων από το έντερο, συμβάλλοντας στην καλύτερη λειτουργία του πεπτικού, αλλά και στη διατήρηση της γραμμής μας.
-Σύμφωνα με συμπεράσματα έρευνας που διεξήγαγε η κλινική Μάγιο, η ζεαξανθίνη που περιέχει ο πολύτιμος καρπός, η οποία ανήκει στα καροτινοειδή, είναι ένας εξαιρετικός διατροφικός σύμμαχος στην πρόληψη και αντιμετώπιση της ωχράς κηλίδας, ιδιαίτερα σοβαρής πάθησης του ματιού.
-Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, που βρίσκονται στο λωτό (θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη και φυλλικό οξύ) ενισχύουν σημαντικά το νευρικό σύστημα. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Διατροφής του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν, ένας καρπός μπορεί να μας προσφέρει το 95% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας από τις συγκεκριμένες βιταμίνες.

-Επίσης, τα πολλά σάκχαρα που περιέχει χαρίζουν αμέσως ενέργεια, απαραίτητη σε άτομα με αυξημένη φυσική δραστηριότητα. Μάλιστα, έρευνες του Πανεπιστημίου του Μιζούρι έδειξαν πως μπορεί να θεωρηθεί εξίσου πολύτιμος με την μπανάνα, όταν καταναλώνεται πριν από την προπόνηση.

Θρεπτικές ιδιότητες:

Ο λωτός είναι μια εξαιρετική πηγή β-καροτίνης, βιταμίνης C και καλίου. Πράσινος είναι πλούσιο σε τανίνες που του δίνουν μια ισχυρή στυπτικό γεύση, έτσι ώστε να τρώγεται μόνο όταν ωριμάσει πλήρως. Όταν ωριμάσει ο καρπός είναι πολύ γλυκός και περιέχει μεγάλη ποσότητα σακχάρων σε γλυκόζη και πρωτεΐνη.
Έχει διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες. Αντίθετα, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε σάκχαρα - απαγορεύεται σε εκείνους που πάσχουν από διαβήτη ή που υποφέρουν από παχυσαρκία.
• Το χρυσοκόκκινο χρώμα του οφείλεται στα φλαβονοειδή που είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, επίσης περιέχει πολυφαινόλες και κατεχίνες οι οποίες είναι γνωστές για την αντιφλεγμονώδη δράση τους.
• Περιέχει βετουλινικό οξύ, μια ουσία που έχει αποδειχτεί ότι είναι ιδιαίτερα δραστική ενάντια σε αρκετές μορφές καρκίνου.
• Περιέχει β-καροτένιο και λυκοπένιο, ζεαξανθίνη και κρυπτοξανθίνη, ουσίες με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση ενάντια στις ελεύθερες ρίζες που είναι υπεύθυνες για την πρόωρη γήρανση αλλά και για την εμφάνιση μεγάλου αριθμού ασθενειών.
• Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C η οποία ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και δίνει λάμψη στο δέρμα.
• Περιέχει βιταμίνες της ομάδας Β (κυρίως θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη και φολικό οξύ) οι οποίες έχουν ευεργετικές ιδιότητες για το νευρικό μας σύστημα .
• Είναι πλούσιος σε ιχνοστοιχεία όπως κάλιο ,μαγνήσιο, χαλκό, χολίνη.
• Περιέχει φυτικές ίνες και έτσι είναι ιδιαίτερα ευεργετικός σε άτομα που υποφέρουν από δυσκοιλιότητα.
• Χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητα του σε φυσικά σάκχαρα, είναι μια πολύ καλή πηγή ενέργειας κατάλληλη για άτομα με αυξημένη φυσική δραστηριότητα (π.χ αθλητές )
Τα 100 γρ φρέσκου λωτού παρέχουν μόλις 70 θερμίδες ,άρα είναι ιδανικός για άτομα που ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή.
Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2012/12/blog-post_2826.html#ixzz3OGYsryiP

Οι προαντοκυανιδίνες που περιέχονται στο λωτό μπορούν να ελαττώσουν τον κίνδυνο καρδιοαγγειακών ασθενειών περιορίζοντας την αρτηριακή πίεση τον κίνδυνο θρομβώσεων καθώς και το ποσοστό της κακής χοληστερόλης LDL και των τριγλυκεριδίων

Η πρόσληψη του λωτού φαίνεται να έχει και μια σημαντική αντιδιαβητική και αντικαρκινική δράση, εκτός από μια σημαντική ικανότητα να μειώνει το ποσοστό της τοξικότητας του αλκοόλ στο αίμα.
πηγη:http://www.symagro.com/lotos-kalliergia/

Share on Google Plus