.jpg)
Κατάγεται από την Κίνα, από την οποία και πέρασε στην Περσία και από εκεί με τις εκστρατείες του Μ. Αλεξάνδρου έφθασε στην λεκάνη της Μεσογείου, από όπου και εξαπλώθηκε σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Νομίζοντας αρχικά ότι προέρχεται από την Περσία, ονόμαζαν τα ροδάκινα περσικά μήλα, από κει και το λατινικό όνομα Persica = Περσική.
Η ροδακινιά (καρπός με χνούδι) και η φυσική μεταλλαγή της, η μηλοροδακινιά ή νεκταρινιά (καρπός χωρίς χνούδι), οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους μόνο σε ένα γονίδιο, καλλιεργούνται σήμερα σε σχεδόν όλο τον κόσμο και ίσως είναι από τα λίγα οπωροφόρα δένδρα που επεκτάθηκαν και προσαρμόστηκαν σε διαφορετικές κλιματικές συνθήκες τόσο γρήγορα.
Στην Ελλάδα η ροδακινιά, παρότι βρίσκεται από τον 3ο π.Χ. αιώνα, η καλλιέργειά της μέχρι και τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο ήταν περιορισμένη. Μετά τον πόλεμο και ιδιαίτερα τα τελευταία 40 χρόνια, με την εισαγωγή νέων ποικιλιών, συστηματοποιήθηκε και αναπτύχθηκε ραγδαία.
Η ροδακινιά (καρπός με χνούδι) και η φυσική μεταλλαγή της, η μηλοροδακινιά ή νεκταρινιά (καρπός χωρίς χνούδι), οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους μόνο σε ένα γονίδιο, καλλιεργούνται σήμερα σε σχεδόν όλο τον κόσμο και ίσως είναι από τα λίγα οπωροφόρα δένδρα που επεκτάθηκαν και προσαρμόστηκαν σε διαφορετικές κλιματικές συνθήκες τόσο γρήγορα.
Στην Ελλάδα η ροδακινιά, παρότι βρίσκεται από τον 3ο π.Χ. αιώνα, η καλλιέργειά της μέχρι και τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο ήταν περιορισμένη. Μετά τον πόλεμο και ιδιαίτερα τα τελευταία 40 χρόνια, με την εισαγωγή νέων ποικιλιών, συστηματοποιήθηκε και αναπτύχθηκε ραγδαία.
ΕΞΑΠΛΩΣΗ
Σήμερα στην Ελλάδα καλλιεργούνται περισσότερα από 400.000 στρέμματα ροδάκινα.
Η καλλιέργεια τους είναι επικεντρωμένη στην Μακεδονία ( περίπου το 95% της εγχώριας παραγωγής ) και κυρίως στους Νομούς Ημαθίας, Πέλλας και Κοζάνης. Επίσης, αξιόλογες εκτάσεις υπάρχουν στον Νομό Λαρίσης, ενώ μικρότερες εκτάσεις υπάρχουν και σε διάφορες άλλες περιοχές της χώρας.
Από τις παραπάνω εκτάσεις μεγάλο μέρος καλλιεργείται με τις μεθόδους της ολοκληρωμένης διαχείρισης ενώ κάποιες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργούνται και με τον βιολογικό τρόπο παραγωγής.
Η ετήσια παραγωγή, τις χρονιές που δεν έχουμε καταστροφές από παγετούς, ανέρχεται στους 800.000 – 900.000 τόνους ροδάκινα, από τα οποία το 1/3 είναι επιτραπέζια και τα 2/3 κονσερβοποιήσιμα (για παραγωγή κομπόστας). Η παραγωγή νεκταρινιών κυμαίνεται στους 100.000 τόνους ετησίως.
Στην Ευρώπη, ο μεγαλύτερος παραγωγός ροδάκινου είναι η Ιταλία και ακολουθεί η Ισπανία και η Ελλάδα, ενώ σε διεθνές επίπεδο τα σκήπτρα κρατούν η Κίνα, οι Η.Π.Α., η Τουρκία, το Ιράν, η Αίγυπτος και η Χιλή.
Η Ελλάδα κατέχει την 5η θέση παγκοσμίως σε εξαγωγές επιτραπέζιου ροδάκινου ενώ παραμένει η 1η δύναμη – παρά τις πιέσεις από την Κίνα- στην παγκόσμια αγορά του ροδάκινου κομπόστα.
Σήμερα στην Ελλάδα καλλιεργούνται περισσότερα από 400.000 στρέμματα ροδάκινα.
Η καλλιέργεια τους είναι επικεντρωμένη στην Μακεδονία ( περίπου το 95% της εγχώριας παραγωγής ) και κυρίως στους Νομούς Ημαθίας, Πέλλας και Κοζάνης. Επίσης, αξιόλογες εκτάσεις υπάρχουν στον Νομό Λαρίσης, ενώ μικρότερες εκτάσεις υπάρχουν και σε διάφορες άλλες περιοχές της χώρας.
Από τις παραπάνω εκτάσεις μεγάλο μέρος καλλιεργείται με τις μεθόδους της ολοκληρωμένης διαχείρισης ενώ κάποιες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργούνται και με τον βιολογικό τρόπο παραγωγής.
Η ετήσια παραγωγή, τις χρονιές που δεν έχουμε καταστροφές από παγετούς, ανέρχεται στους 800.000 – 900.000 τόνους ροδάκινα, από τα οποία το 1/3 είναι επιτραπέζια και τα 2/3 κονσερβοποιήσιμα (για παραγωγή κομπόστας). Η παραγωγή νεκταρινιών κυμαίνεται στους 100.000 τόνους ετησίως.
Στην Ευρώπη, ο μεγαλύτερος παραγωγός ροδάκινου είναι η Ιταλία και ακολουθεί η Ισπανία και η Ελλάδα, ενώ σε διεθνές επίπεδο τα σκήπτρα κρατούν η Κίνα, οι Η.Π.Α., η Τουρκία, το Ιράν, η Αίγυπτος και η Χιλή.
Η Ελλάδα κατέχει την 5η θέση παγκοσμίως σε εξαγωγές επιτραπέζιου ροδάκινου ενώ παραμένει η 1η δύναμη – παρά τις πιέσεις από την Κίνα- στην παγκόσμια αγορά του ροδάκινου κομπόστα.
ΒΟΤΑΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΑνήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae) και στο γένος Προύνους, στο οποίο θα βρούμε και πολλά άλλα γνωστά μας δέντρα, όπως τη δαμασκηνιά, τη βερικοκιά, την κερασιά, τη βυσσινιά κ.ά. Φθάνει σε ύψος τα 6 – 7 μέτρα ενώ το πλάτος της κόμης της τα 5 - 6 μέτρα. Η ροδακινιά είναι φυλλοβόλο δένδρο, με άνθη χρώματος ροζ που βγαίνουν την άνοιξη πριν βγουν τα φύλλα. Τα φύλλα που θα βγουν αργότερα, είναι λογχοειδή, πριονωτά στην περιφέρειά τους και με μυτερή άκρη, ανοιχτοπράσινα στην πάνω και γκριζοπράσινα στην κάτω επιφάνεια. Ο καρπός, το ροδάκινο, έχει σφαιρικό ή ωοειδές σχήμα, φέρει ραφές στη ράχη και έχει επιδερμίδα κίτρινη, κόκκινη, ροζ ή συνδυασμούς αυτών, ανάλογα με την ποικιλία. Η σάρκα είναι χυμώδης, αφράτη, κίτρινη ή λευκή, λιγότερο ή περισσότερο αρωματική, με γλυκιά ή υπόξινη γεύση και έχει ένα μεγάλο κουκούτσι (πυρήνας), από το οποίο διαχωρίζεται πιο εύκολα, σε σχέση με τα νεκταρίνια. Μπαίνει στην παραγωγή από το 2ο - 4ο έτος και ζει περίπου τα 30 έτη, αν και στις εντατικές καλλιέργειες αντικαθίστανται τα δένδρα κάθε 15 χρόνια με νέα.
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΛΙΜΑ – ΕΔΑΦΟΣΧρειάζεται αρκετό χειμερινό ψύχος (θερμοκρασίες μικρότερες των 7C ), για την διακοπή του λήθαργου των οφθαλμών της, ενώ αντίθετα η έλλειψη, προκαλεί την πτώση των ανθοφόρων οφθαλμών και την μείωση της παραγωγής.
Με θερμοκρασίες όμως κάτω των -10C, προκαλούνται σοβαρές ζημιές στα δένδρο.
Η καλύτερη ποιότητα καρπών επιτυγχάνεται σε περιοχές με αρκετό ζεστό καλοκαίρι και χαμηλή σχετική υγρασία.
Στις πιο ζεστές περιοχές επιλέγουμε ποικιλίες που δεν απαιτούν
πολλές ώρες ψύχους το χειμώνα. Σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κατάλληλες ποικιλίες για τους πιο ζεστούς χειμώνες της νότιας Ελλάδας είναι οι Τζουν Γκολντ, Maravilha, Florida, Prince και Floragold, δύσκολα όμως θα βρούμε στα περισσότερα φυτώρια κάποια άλλη πλην της Τζουν Γκολντ. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φυλλοβόλων Δέντρων Νάουσας προτείνουν ως κατάλληλες για τις περιοχές αυτές τις ποικιλίες Ερλι Μέι Κρεστ και Ερλι Κρεστ.
Ευδοκιμεί καλύτερα σε βαθιά και αμμοπηλώδη εδάφη, καλής αποστράγγισης και πτωχά σε ασβέστη.
Με θερμοκρασίες όμως κάτω των -10C, προκαλούνται σοβαρές ζημιές στα δένδρο.
Η καλύτερη ποιότητα καρπών επιτυγχάνεται σε περιοχές με αρκετό ζεστό καλοκαίρι και χαμηλή σχετική υγρασία.
Στις πιο ζεστές περιοχές επιλέγουμε ποικιλίες που δεν απαιτούν
πολλές ώρες ψύχους το χειμώνα. Σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κατάλληλες ποικιλίες για τους πιο ζεστούς χειμώνες της νότιας Ελλάδας είναι οι Τζουν Γκολντ, Maravilha, Florida, Prince και Floragold, δύσκολα όμως θα βρούμε στα περισσότερα φυτώρια κάποια άλλη πλην της Τζουν Γκολντ. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φυλλοβόλων Δέντρων Νάουσας προτείνουν ως κατάλληλες για τις περιοχές αυτές τις ποικιλίες Ερλι Μέι Κρεστ και Ερλι Κρεστ.
Ευδοκιμεί καλύτερα σε βαθιά και αμμοπηλώδη εδάφη, καλής αποστράγγισης και πτωχά σε ασβέστη.
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
Οι ποικιλίες της ροδακινιάς που υπάρχουν σήμερα είναι αναρίθμητες και καθημερινά δημιουργούνται νέες.
Ο βασικός διαχωρισμός μεταξύ τους, γίνεται ανάλογα με την κατεύθυνση την οποία έχουν, δηλαδή στις επιτραπέζιες και στις κονσερβοποιήσιμες.
Ένας άλλος διαχωρισμός που γίνεται, είναι ανάλογα με το χρώμα τις σάρκας τους, δηλαδή σε κιτρινόσαρκες και λευκόσαρκες ποικιλίες. Στην χώρα μας, σε συστηματική καλλιέργεια, καλλιεργούνται σχεδόν αποκλειστικά, κιτρινόσαρκες ποικιλίες, εξαίρεση αποτελεί η υπερπρώιμη ποικιλία Σπρινγκ - τάϊμ (Springtime) που είναι λευκόσαρκη.
Τέλος ανάλογα με την εποχή ωρίμανσης τους έχουμε:
Τις υπερπρώιμες (τέλος Μαΐου αρχές Ιουνίου), τις πρώιμες (μέσα Ιουνίου αρχές Ιουλίου), τις μεσοπρώιμες (Ιούλιος),
τις κανονικής ωρίμανσης (τέλος Ιουλίου αρχές Αυγούστου) και
τις όψιμες (Αύγουστος και μετά).
Στην Ελλάδα σήμερα, υπάρχουν αρκετές ποικιλίες επιτραπέζιων ροδάκινων, αυτές όμως που καλλιεργούνται ποιο συστηματικά, δεν υπερβαίνουν τις 20.
Δυστυχώς, αρκετές από τις παλιές ποικιλίες ροδάκινων όπως τα λεμονάτα, τα μαγιάτικα, οι μαστοί της Αφροδίτης, οι γιαρμάδες ή τα σχιζάτα κίτρινα, κ.λ.π. δεν καλλιεργούνται πια σε συστηματικούς οπωρώνες και ως εκ τούτου έχουν εξαφανιστεί από την αγορά. Οι λόγοι ήταν η χαμηλή παραγωγικότητα τους, η ευαισθησία τους στην μεταφορά, η ευαισθησία τους σε κάποιες ασθένειες, κ.λ.π.
Μερικές από τις ποικιλίες επιτραπέζιων ροδάκινων που μπορούμε να βρούμε στην Ελληνική αγορά είναι:
Κατάγονται από την Κίνα και για πρώτη φορά καλλιεργήθηκαν στις Η.Π.Α τον περασμένο αιώνα (1800). Αρχικά η ποικιλία δεν είχε όνομα και οι Αμερικανοί τα αποκαλούσαν Κινέζικα, επίπεδα ή Peento, αργότερα, τα ονόμασαν Donut και έτσι είναι γνωστά σήμερα στις Η.Π.Α.
Έχουν ασυνήθιστο σχήμα των καρπών, που είναι επίπεδο, με κοίλωμα στις δύο επιφάνειες.
Έχουν λευκή, χυμώδη και πολύ γευστική σάρκα. Αρέσουν ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά, επειδή λόγω του σχήματος μπορούν να κρατήσουν καλύτερα στα χέρια τους.
Οι ποικιλίες της ροδακινιάς που υπάρχουν σήμερα είναι αναρίθμητες και καθημερινά δημιουργούνται νέες.
Ο βασικός διαχωρισμός μεταξύ τους, γίνεται ανάλογα με την κατεύθυνση την οποία έχουν, δηλαδή στις επιτραπέζιες και στις κονσερβοποιήσιμες.
Ένας άλλος διαχωρισμός που γίνεται, είναι ανάλογα με το χρώμα τις σάρκας τους, δηλαδή σε κιτρινόσαρκες και λευκόσαρκες ποικιλίες. Στην χώρα μας, σε συστηματική καλλιέργεια, καλλιεργούνται σχεδόν αποκλειστικά, κιτρινόσαρκες ποικιλίες, εξαίρεση αποτελεί η υπερπρώιμη ποικιλία Σπρινγκ - τάϊμ (Springtime) που είναι λευκόσαρκη.
Τέλος ανάλογα με την εποχή ωρίμανσης τους έχουμε:
Τις υπερπρώιμες (τέλος Μαΐου αρχές Ιουνίου), τις πρώιμες (μέσα Ιουνίου αρχές Ιουλίου), τις μεσοπρώιμες (Ιούλιος),
τις κανονικής ωρίμανσης (τέλος Ιουλίου αρχές Αυγούστου) και
τις όψιμες (Αύγουστος και μετά).
Στην Ελλάδα σήμερα, υπάρχουν αρκετές ποικιλίες επιτραπέζιων ροδάκινων, αυτές όμως που καλλιεργούνται ποιο συστηματικά, δεν υπερβαίνουν τις 20.
Δυστυχώς, αρκετές από τις παλιές ποικιλίες ροδάκινων όπως τα λεμονάτα, τα μαγιάτικα, οι μαστοί της Αφροδίτης, οι γιαρμάδες ή τα σχιζάτα κίτρινα, κ.λ.π. δεν καλλιεργούνται πια σε συστηματικούς οπωρώνες και ως εκ τούτου έχουν εξαφανιστεί από την αγορά. Οι λόγοι ήταν η χαμηλή παραγωγικότητα τους, η ευαισθησία τους στην μεταφορά, η ευαισθησία τους σε κάποιες ασθένειες, κ.λ.π.
Μερικές από τις ποικιλίες επιτραπέζιων ροδάκινων που μπορούμε να βρούμε στην Ελληνική αγορά είναι:
- Redhaven: Η πιο διαδεδομένη παγκοσμίως ποικιλία. Καρπός μέτριου μεγέθους με σχήμα σφαιρικό. Επιδερμίδα κόκκινη και σάρκα κίτρινη. Ωριμάζει κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου.
- J.H.Hale: Καρπός πολύ μεγάλου μεγέθους με σχήμα σφαιρικό. Επιδερμίδα κίτρινη και σάρκα κίτρινη. Ωριμάζει κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου.
- Favette: Καρπός πολύ μεγάλου μεγέθους με σχήμα σφαιρικό. Επιδερμίδα κίτρινη και σάρκα κίτρινη. Ωριμάζει κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου.
- Springest: Καρπός μικρού μεγέθους με σχήμα σφαιρικό. Επιδερμίδα κίτρινη και σάρκα λευκή. Ωριμάζει στις αρχές Ιουνίου.
- Elberta: Καρπός μεγάλου μεγέθους με σχήμα σφαιρικό. Επιδερμία κίτρινη και σάρκα κίτρινη. Ωριμάζει κατά το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου.
- June Gold: Καρπός σφαιρικός μεγάλου μεγέθους. Επιδερμίδα χρώματος κίτρινου με ανοιχτό κόκκινο επίχρωμα και σάρκα κίτρινη, συνεκτική και με καλή γεύση. Ωριμάζει μέσα με τέλη Ιουνίου.
- Springtime: Καρπός σφαιρικός μικρού μεγέθους με μαστοειδή απόφυση, επιδερμίδα χρώματος ανοικτό κίτρινο, μερικές φορές με πράσινες αποχρώσεις και κόκκινο επίχρωμα. Η σάρκα είναι λευκή, μέτρια συνεκτική έως και μαλακή και η γεύση του είναι μέτρια. Ωριμάζει στις αρχές Ιουνίου.
- Sun Crest: Καρπός σφαιρικός μεγάλου μεγέθους, με επιδερμίδα χρώματος έντονου κίτρινου, μερικές φορές με αποχρώσεις πράσινες και έντονο κόκκινο επίχρωμα. Η σάρκα είναι έντονα κίτρινη πολύ συνεκτική και με καλή γεύση. Ωριμάζει στις αρχές Αυγούστου.
- Early May Crest: Καρπός σφαιρικός μετρίου μεγέθους, η σάρκα είναι κίτρινη και αρκετά καλής γεύσης, η επιδερμίδα είναι κίτρινη με το κόκκινο να καλύπτει το 70-80% της επιφάνειάς της. Από τα πιο πρώιμα ροδάκινα, ωριμάζει στα τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου.
- May Crest: Καρπός σφαιρικός μεσαίου – μικρού μεγέθους, με επιδερμίδα χρώματος κίτρινου και κόκκινο επίχρωμα. Η σάρκα είναι κίτρινη με κόκκινα νερά, συνεκτική και με καλή γεύση. Ωριμάζει στα τέλη Μαΐου αρχές Ιουνίου.
Κατάγονται από την Κίνα και για πρώτη φορά καλλιεργήθηκαν στις Η.Π.Α τον περασμένο αιώνα (1800). Αρχικά η ποικιλία δεν είχε όνομα και οι Αμερικανοί τα αποκαλούσαν Κινέζικα, επίπεδα ή Peento, αργότερα, τα ονόμασαν Donut και έτσι είναι γνωστά σήμερα στις Η.Π.Α.
Έχουν ασυνήθιστο σχήμα των καρπών, που είναι επίπεδο, με κοίλωμα στις δύο επιφάνειες.
Έχουν λευκή, χυμώδη και πολύ γευστική σάρκα. Αρέσουν ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά, επειδή λόγω του σχήματος μπορούν να κρατήσουν καλύτερα στα χέρια τους.
ΦΥΤΕΥΣΗ
Η ιδανική θέση φύτευσης για μια ροδακινιά είναι η απευθείας έκθεσής της στον ήλιο και σε θέση προστατευμένη από βόρειους ή άλλους ανέμους. Οι αποστάσεις φύτευσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 μέτρα από άλλα δένδρα ώστε να έχουμε φυσιολογική και χωρίς εμπόδια στην ανάπτυξή της.
Η φύτευση γίνεται τον χειμώνα με γυμνόριζα φυτά (τα φυτά δεν έχουν φύλλα και βρίσκονται σε λήθαργο). Ανοίγουμε μεγάλους λάκκους τουλάχιστον 50 Χ 50 εκατοστά, ρίχνουμε στο πάτο ελαφρόπετρα ή περλίτη, για καλύτερη αποστράγγιση.
Στην συνέχεια αφού βάλουμε ένα πλήρες βιολογικό λίπασμα με ιχνοστοιχεία, κόμποστ και μέρος από το επιφανειακό χώμα που βγάλαμε, τοποθετούμε την ροδακινιά με προσοχή ώστε να εμβόλιο να είναι εκτός εδάφους και όσο πιο ψηλά μπορούμε. Στην συνέχεια κάποια ριζοποτίσματα με εκχύλισμα φυκιών (κάθε 20 ημέρες Χ τρεις - τέσσερις επαναλήψεις) βοηθάει στο να ξεπεράσει
το φυτό μας το στρες μεταφύτευσης.
Σε περίπτωση που προμηθευτούμε ροδακινιά σε γλάστρα, ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με την διαφορά η φύτευση μπορεί να γίνει σχεδόν όλο το χρόνο.
Η ιδανική θέση φύτευσης για μια ροδακινιά είναι η απευθείας έκθεσής της στον ήλιο και σε θέση προστατευμένη από βόρειους ή άλλους ανέμους. Οι αποστάσεις φύτευσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 μέτρα από άλλα δένδρα ώστε να έχουμε φυσιολογική και χωρίς εμπόδια στην ανάπτυξή της.
Η φύτευση γίνεται τον χειμώνα με γυμνόριζα φυτά (τα φυτά δεν έχουν φύλλα και βρίσκονται σε λήθαργο). Ανοίγουμε μεγάλους λάκκους τουλάχιστον 50 Χ 50 εκατοστά, ρίχνουμε στο πάτο ελαφρόπετρα ή περλίτη, για καλύτερη αποστράγγιση.
Στην συνέχεια αφού βάλουμε ένα πλήρες βιολογικό λίπασμα με ιχνοστοιχεία, κόμποστ και μέρος από το επιφανειακό χώμα που βγάλαμε, τοποθετούμε την ροδακινιά με προσοχή ώστε να εμβόλιο να είναι εκτός εδάφους και όσο πιο ψηλά μπορούμε. Στην συνέχεια κάποια ριζοποτίσματα με εκχύλισμα φυκιών (κάθε 20 ημέρες Χ τρεις - τέσσερις επαναλήψεις) βοηθάει στο να ξεπεράσει
το φυτό μας το στρες μεταφύτευσης.
Σε περίπτωση που προμηθευτούμε ροδακινιά σε γλάστρα, ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με την διαφορά η φύτευση μπορεί να γίνει σχεδόν όλο το χρόνο.
ΛΙΠΑΝΣΗ
Έχει αρκετές ανάγκες στα βασικά θρεπτικά στοιχεία (Ν, Κ) αλλά και σε ιχνοστοιχεία (Mg, B, Zn, Fe, Mn, κ.λ.π.).
Κατά την χειμερινή περίοδο (τέλη Ιανουαρίου - τέλη Φεβρουαρίου, ανάλογα με έδαφος μας και την ανάπτυξη των φυτών προσθέτουμε ποσότητα από κάποιο οργανικό λίπασμα τύπου 10 – 5 - 10 ή κάτι αντίστοιχο, καθώς και κάποιο λίπασμα ιχνοστοιχείων. Αν ο καιρός είναι πολύ βροχερός θα ήταν καλύτερα η λίπανση να σπάσει σε δύο δόσεις, μία στα μέσα Φλεβάρη και μια 20 – 25 ημέρες αργότερα.
Για να βοηθήσουμε την καρπόδεση, από την ανθοφορία και μετά μπορούμε να κάνουμε 2 -3 ψεκασμούς με εκχύλισμα φυκιών κάθε 20 -25 ημέρες.
Έχει αρκετές ανάγκες στα βασικά θρεπτικά στοιχεία (Ν, Κ) αλλά και σε ιχνοστοιχεία (Mg, B, Zn, Fe, Mn, κ.λ.π.).
Κατά την χειμερινή περίοδο (τέλη Ιανουαρίου - τέλη Φεβρουαρίου, ανάλογα με έδαφος μας και την ανάπτυξη των φυτών προσθέτουμε ποσότητα από κάποιο οργανικό λίπασμα τύπου 10 – 5 - 10 ή κάτι αντίστοιχο, καθώς και κάποιο λίπασμα ιχνοστοιχείων. Αν ο καιρός είναι πολύ βροχερός θα ήταν καλύτερα η λίπανση να σπάσει σε δύο δόσεις, μία στα μέσα Φλεβάρη και μια 20 – 25 ημέρες αργότερα.
Για να βοηθήσουμε την καρπόδεση, από την ανθοφορία και μετά μπορούμε να κάνουμε 2 -3 ψεκασμούς με εκχύλισμα φυκιών κάθε 20 -25 ημέρες.
ΑΡΔΕΥΣΗ
Είναι απαιτητική σε νερό καθ’ όλη τη βλαστική περίοδο αλλά ιδιαίτερα από την περίοδο σκλήρυνσης του πυρήνα έως την πλήρη ωρίμανση του καρπού ((Μάιο έως τον Σεπτέμβριο). Αντίθετα η περίσσεια νερού, προκαλεί ζημιά στο ριζικό της σύστημα, κυρίως στα εδάφη με κακή αποστράγγιση. Η ποσότητα και η συχνότητα των ποτισμάτων καθορίζονται από τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, τους ανέμους και την ποικιλία που έχουμε επιλέξει. Σε κάθε περίπτωση, τα ποτίσματα πρέπει να είναι τακτικά γιατί τα ακανόνιστα ποτίσματα δημιουργούν προβλήματα στο δέσιμο και στην ανάπτυξη των καρπών.
Είναι απαιτητική σε νερό καθ’ όλη τη βλαστική περίοδο αλλά ιδιαίτερα από την περίοδο σκλήρυνσης του πυρήνα έως την πλήρη ωρίμανση του καρπού ((Μάιο έως τον Σεπτέμβριο). Αντίθετα η περίσσεια νερού, προκαλεί ζημιά στο ριζικό της σύστημα, κυρίως στα εδάφη με κακή αποστράγγιση. Η ποσότητα και η συχνότητα των ποτισμάτων καθορίζονται από τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, τους ανέμους και την ποικιλία που έχουμε επιλέξει. Σε κάθε περίπτωση, τα ποτίσματα πρέπει να είναι τακτικά γιατί τα ακανόνιστα ποτίσματα δημιουργούν προβλήματα στο δέσιμο και στην ανάπτυξη των καρπών.
ΚΛΑΔΕΜΑ
Τα κλαδέματα της ροδακινιάς είναι δύο τύπων, το κλάδεμα μόρφωσης (γίνεται τα 2-3 πρώτα χρόνια από τη φύτευση του δέντρου) και στο κλάδεμα καρποφορίας.
Το κλάδεμα μόρφωσης (να γίνεται τον χειμώνα) αποσκοπεί στο να δώσουμε το επιθυμητό σχήμα στο δένδρο. Σε ερασιτεχνική καλλιέργεια ιδανικό σχήμα είναι το κύπελλο.
Πρακτικά κόβουμε όλους τους πλάγιους βλαστούς μέχρι τα 80 εκατοστά, στο ύψος αυτό αφήνουμε τρεις έως τέσσερις βλαστούς να αναπτυχθούν οι οποίοι θα μας δώσουν τους 3 – 4 κύριους βραχίονες - κλαδιά του δένδρου.
Στο κλάδεμα καρποφορίας αφαιρούμε μετά (την πτώση των φύλλων) όλα τα γερασμένα, άρρωστα κλαδιά και να διατηρούμε το εσωτερικό του δέντρου καθαρό, ώστε ο ήλιος και ο αέρας να μπορούν να εισέλθουν άνετα σε αυτό (για να έχουμε μεγάλους καρπούς και για να προλαμβάνουμε προσβολές από ασθένειες και έντομα).
Τα κλαδέματα της ροδακινιάς είναι δύο τύπων, το κλάδεμα μόρφωσης (γίνεται τα 2-3 πρώτα χρόνια από τη φύτευση του δέντρου) και στο κλάδεμα καρποφορίας.
Το κλάδεμα μόρφωσης (να γίνεται τον χειμώνα) αποσκοπεί στο να δώσουμε το επιθυμητό σχήμα στο δένδρο. Σε ερασιτεχνική καλλιέργεια ιδανικό σχήμα είναι το κύπελλο.
Πρακτικά κόβουμε όλους τους πλάγιους βλαστούς μέχρι τα 80 εκατοστά, στο ύψος αυτό αφήνουμε τρεις έως τέσσερις βλαστούς να αναπτυχθούν οι οποίοι θα μας δώσουν τους 3 – 4 κύριους βραχίονες - κλαδιά του δένδρου.
Στο κλάδεμα καρποφορίας αφαιρούμε μετά (την πτώση των φύλλων) όλα τα γερασμένα, άρρωστα κλαδιά και να διατηρούμε το εσωτερικό του δέντρου καθαρό, ώστε ο ήλιος και ο αέρας να μπορούν να εισέλθουν άνετα σε αυτό (για να έχουμε μεγάλους καρπούς και για να προλαμβάνουμε προσβολές από ασθένειες και έντομα).
ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ
Με εμβολιασμό της ήμερης ποικιλίας σε κατάλληλο υποκείμενο.
Εμβολιάζεται με ενοφθαλμισμό με όρθιο Τ πάνω σε υποκείμενα σπορόφυτα ή κλώνους ηλικίας 1-2 ετών. Γίνεται κατά την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο.
Για πιο ασφαλή, γρήγορα και σίγουρα αποτελέσματα αγοράζουμε από τα φυτώρια εμβολιασμένο σπορόφυτο της ποικιλίας που επιθυμούμε..
Με εμβολιασμό της ήμερης ποικιλίας σε κατάλληλο υποκείμενο.
Εμβολιάζεται με ενοφθαλμισμό με όρθιο Τ πάνω σε υποκείμενα σπορόφυτα ή κλώνους ηλικίας 1-2 ετών. Γίνεται κατά την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο.
Για πιο ασφαλή, γρήγορα και σίγουρα αποτελέσματα αγοράζουμε από τα φυτώρια εμβολιασμένο σπορόφυτο της ποικιλίας που επιθυμούμε..
ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑΤα ροδάκινα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, περιέχουν ικανοποιητικές ποσότητες σε κάλιο, προβιταμίνη Α, σχετικά λίγες θερμίδες και έχουν υψηλό δείκτη κορεσμού, είναι δηλαδή κατάλληλα για ‘’κολατσιό’’ ανάμεσα στα γεύματα της ημέρας.
Διεγείρουν την δραστηριότητα των νεφρών, του εντέρου και βοηθούν την διαδικασία της πέψης.
Ενδεικτικά ένα ροδάκινο μεσαίου μεγέθους, μας δίνει 50 kcal, το 10% της ημερήσιας ανάγκης σε βιταμίνη C και το 50% της ημερήσιας ανάγκης σε προβιταμίνη Α (τα κιτρινόσαρκα).
Διεγείρουν την δραστηριότητα των νεφρών, του εντέρου και βοηθούν την διαδικασία της πέψης.
Ενδεικτικά ένα ροδάκινο μεσαίου μεγέθους, μας δίνει 50 kcal, το 10% της ημερήσιας ανάγκης σε βιταμίνη C και το 50% της ημερήσιας ανάγκης σε προβιταμίνη Α (τα κιτρινόσαρκα).
ΕΧΘΡΟΙ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣΗ ροδακινιά είναι μια δύσκολη καλλιέργεια επειδή προσβάλλεται από αρκετούς εχθρούς και ασθένειες, δηλαδή δεν είναι καλλιέργεια για part-time απασχόληση όταν καλλιεργείται σε επαγγελματική κλίματα. Σαν ερασιτέχνες καλλιεργητές που έχουμε 2 – 3 δένδρα στο κήπο μας θα πρέπει από τον Απρίλιο και μετά να είμαστε αρκετά προσεκτικοί και παρατηρητικοί και αν δούμε κάποιο σύμπτωμα από προσβολή, να το δείχνουμε σε ειδικούς (σε γεωπόνους και στα καταστήματα γεωργικών εφοδίων), ώστε να μας συμβουλέψουν για τους τρόπους αντιμετώπισης των παθογόνων.
Τα κυριότερα προβλήματα που τυχόν να αντιμετωπίσουμε είναι:
>> Εχθροί
Η ανάρσια και ο βλαστορύκτης
Πρόκειται για δύο πεταλούδες (λεπιδόπτερα) που προκαλούν παρόμοιες προσβολές. Προσβάλλουν βλαστούς, φύλλα και καρπούς. Στις ζώνες προσβολής θα δούμε μια κολλώδη ουσία αλλά και τα περιττώματα των εντόμων αυτών.
Αν κάνουμε ψεκασμούς με σκευάσματα που περιέχουν Βάκιλο Θουριγγίας, μόλις ξεκινήσει η άνθηση, (με επαναλήψεις κάθε 20 -30 ημέρες για τρεις φορές) μπορούμε να ελέγξουμε τον πληθυσμό τους.
Οι μελίγκρες (πράσινη μελίγκρα κ.α.)
Προσβάλουν τα φύλλα και τις κορυφές των τρυφερών βλαστών. Από την προσβολή τους αδυνατίζουν το φυτό ενώ από τα εκκρίματα τους δίνουν την δυνατότητα ανάπτυξης διαφόρων μυκήτων. Η αντιμετώπισή τους στα πρώτα στάδια ανάπτυξής τους μπορεί να γίνει με ψεκασμό με σαπουνόνερο (διαλύουμε 2 κουταλιές της σούπας τριμμένο πράσινο σαπούνι και μια κουταλιά της σούπας οινόπνευμα σε 1 λίτρο νερό). Για σοβαρότερες προσβολές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εμπορικά σκευάσματα που περιέχουν άλατα λιπαρών οξέων καλίου ή φυσικό πύρεθρο. Ανάλογα με τις προσβολές οι ψεκασμοί επαναλαμβάνονται όσες φορές χρειαστεί.
>> Ασθένειες
Τρεις είναι οι βασικότερες ασθένειες της ροδακινιάς:
Το κορύνεο, προκαλεί χαρακτηριστικές τρύπες στα φύλλα (σαν σκάγια), πληγές στους βλαστούς και βυθισμένες κηλίδες και σχισίματα στους καρπούς.
Ο εξώασκος που προσβάλλει τα φύλλα και τους προκαλεί χαρακτηριστικές παραμορφώσεις (γίνονται αφύσικα παχιά, παραμορφώνονται, καρουλιάζουν και αποκτούν κοκκινοκίτρινο χρώμα).
Η μονίλια ή φαιά σήψη που προσβάλλει τόσο τα λουλούδια (γίνονται γκρίζα και πέφτουν) όσο και τα κλαδιά (τους δημιουργεί κηλίδες και πληγές, από τις οποίες βγαίνει ‘’κόλλα’’) αλλά κυρίως τους καρπούς. Τους οποίους συρρικνώνει, τους κάνει σαν ‘’μούμιες’’ και τους ρίχνει στο έδαφος ενώ στους μεγαλύτερους καρπούς δημιουργεί καστανές κηλίδες που σταδιακά μεγαλώνουν σε έκταση και βάθος (μπορεί να καλύψουν και όλο το ροδάκινο) και οι καρποί γίνονται υδαρείς και πέφτουν.
Για να την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων χρησιμοποιούμε κάποιο από τα σκευάσματα χαλκού, κάνοντας τον πρώτο ψεκασμό τον χειμώνα μόλις πέσουν τα φύλλα, και έναν δεύτερο λίγο πριν ΄΄φουσκώσουν τα μάτια''. Αν χρειαστεί ανάλογα και με την εξέλιξη των προσβολών μπορούμε να κάνουμε άλλους δύο ψεκασμούς με χαλκό. Η πρώτη επέμβαση μετά την ανθοφορία και έναν 20 – 30 ημέρες μετά.
Μέτρα πρόληψης για τον έλεγχο εχθρών και ασθενειών.
- Μόλις τελειώσει η συγκομιδή, αφαιρούμε, μαζεύουμε και καταστρέφουμε με παράχωμα όλα τα άρρωστα/ξεραμένα κλαδιά και τους προσβεβλημένους καρπούς, καθώς αυτά θα αποτελέσουν εστίες διαχείμασης των παθογόνων μέχρι την επόμενη άνοιξη.
- Μόλις πέσουν τα φύλλα ψεκάζουμε με κάποιο χαλκούχο σκεύασμα για την πρόληψη μυκητολογικών προσβολών.
- Το Φεβρουάριο και πριν ''φουσκώσουν τα μάτια'' κάνουμε ένα ψεκασμό με θερινό πολτό ώστε να θανατώσουμε πιθανά έντομα που διαχειμάζουν πάνω στο δένδρο.
Τα κυριότερα προβλήματα που τυχόν να αντιμετωπίσουμε είναι:
>> Εχθροί
Η ανάρσια και ο βλαστορύκτης
Πρόκειται για δύο πεταλούδες (λεπιδόπτερα) που προκαλούν παρόμοιες προσβολές. Προσβάλλουν βλαστούς, φύλλα και καρπούς. Στις ζώνες προσβολής θα δούμε μια κολλώδη ουσία αλλά και τα περιττώματα των εντόμων αυτών.
Αν κάνουμε ψεκασμούς με σκευάσματα που περιέχουν Βάκιλο Θουριγγίας, μόλις ξεκινήσει η άνθηση, (με επαναλήψεις κάθε 20 -30 ημέρες για τρεις φορές) μπορούμε να ελέγξουμε τον πληθυσμό τους.
Οι μελίγκρες (πράσινη μελίγκρα κ.α.)
Προσβάλουν τα φύλλα και τις κορυφές των τρυφερών βλαστών. Από την προσβολή τους αδυνατίζουν το φυτό ενώ από τα εκκρίματα τους δίνουν την δυνατότητα ανάπτυξης διαφόρων μυκήτων. Η αντιμετώπισή τους στα πρώτα στάδια ανάπτυξής τους μπορεί να γίνει με ψεκασμό με σαπουνόνερο (διαλύουμε 2 κουταλιές της σούπας τριμμένο πράσινο σαπούνι και μια κουταλιά της σούπας οινόπνευμα σε 1 λίτρο νερό). Για σοβαρότερες προσβολές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εμπορικά σκευάσματα που περιέχουν άλατα λιπαρών οξέων καλίου ή φυσικό πύρεθρο. Ανάλογα με τις προσβολές οι ψεκασμοί επαναλαμβάνονται όσες φορές χρειαστεί.
>> Ασθένειες
Τρεις είναι οι βασικότερες ασθένειες της ροδακινιάς:
Το κορύνεο, προκαλεί χαρακτηριστικές τρύπες στα φύλλα (σαν σκάγια), πληγές στους βλαστούς και βυθισμένες κηλίδες και σχισίματα στους καρπούς.
Ο εξώασκος που προσβάλλει τα φύλλα και τους προκαλεί χαρακτηριστικές παραμορφώσεις (γίνονται αφύσικα παχιά, παραμορφώνονται, καρουλιάζουν και αποκτούν κοκκινοκίτρινο χρώμα).
Η μονίλια ή φαιά σήψη που προσβάλλει τόσο τα λουλούδια (γίνονται γκρίζα και πέφτουν) όσο και τα κλαδιά (τους δημιουργεί κηλίδες και πληγές, από τις οποίες βγαίνει ‘’κόλλα’’) αλλά κυρίως τους καρπούς. Τους οποίους συρρικνώνει, τους κάνει σαν ‘’μούμιες’’ και τους ρίχνει στο έδαφος ενώ στους μεγαλύτερους καρπούς δημιουργεί καστανές κηλίδες που σταδιακά μεγαλώνουν σε έκταση και βάθος (μπορεί να καλύψουν και όλο το ροδάκινο) και οι καρποί γίνονται υδαρείς και πέφτουν.
Για να την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων χρησιμοποιούμε κάποιο από τα σκευάσματα χαλκού, κάνοντας τον πρώτο ψεκασμό τον χειμώνα μόλις πέσουν τα φύλλα, και έναν δεύτερο λίγο πριν ΄΄φουσκώσουν τα μάτια''. Αν χρειαστεί ανάλογα και με την εξέλιξη των προσβολών μπορούμε να κάνουμε άλλους δύο ψεκασμούς με χαλκό. Η πρώτη επέμβαση μετά την ανθοφορία και έναν 20 – 30 ημέρες μετά.
Μέτρα πρόληψης για τον έλεγχο εχθρών και ασθενειών.
- Μόλις τελειώσει η συγκομιδή, αφαιρούμε, μαζεύουμε και καταστρέφουμε με παράχωμα όλα τα άρρωστα/ξεραμένα κλαδιά και τους προσβεβλημένους καρπούς, καθώς αυτά θα αποτελέσουν εστίες διαχείμασης των παθογόνων μέχρι την επόμενη άνοιξη.
- Μόλις πέσουν τα φύλλα ψεκάζουμε με κάποιο χαλκούχο σκεύασμα για την πρόληψη μυκητολογικών προσβολών.
- Το Φεβρουάριο και πριν ''φουσκώσουν τα μάτια'' κάνουμε ένα ψεκασμό με θερινό πολτό ώστε να θανατώσουμε πιθανά έντομα που διαχειμάζουν πάνω στο δένδρο.
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Το ροδάκινο είναι ένα από τα ποιο ευπαθή φρούτα, δεν έχει την δυνατότητα συντήρησης για μεγάλο χρονικό διάστημα και συνεχίζει να ωριμάζει ταχύτατα και μετά την κοπή του από το δένδρο. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία, τόσο για την συντήρηση του όσο και για την γεύση του η στιγμή συγκομιδής του.
Αν κοπεί νωρίς, χωρίς να έχει φθάσει στο σωστό σημείο ωρίμανσης, ναι μεν διατηρείται περισσότερο, αλλά ποτέ δεν φθάνει στην σωστή ωρίμανση ώστε να αναδειχθούν οι γεύσεις του και τα αρώματα του. Αν πάλι κοπεί σε προχωρημένο στάδιο ωρίμανσης, μέχρι να φθάσει στην κατανάλωση θα έχει υπερωριμάσει, θα έχει χάσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του και επιπλέον, θα πρέπει να καταναλωθεί άμεσα.
Μόνο αν κοπεί στο σωστό σημείο ωρίμανσης, μπορεί να φθάσει σωστά στην αγορά, να έχει την δυνατότητα να συντηρηθεί στο οικιακό ψυγείο για μερικές μέρες και να αναδείξει τα χαρακτηριστικά αρώματα και γεύσεις της ποικιλίας του.
Όταν λοιπόν αγοράζουμε ροδάκινα από την αγορά, θα πρέπει να μην είναι ούτε άγουρα, ούτε όμως και υπερώριμα. Θα πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά χρώματα της κάθε ποικιλίας (δείκτης ότι έχουν ωριμάσει), να είναι σκληρά (όχι όμως πολύ, γιατί τότε είναι άγουρα), να έχουν τα αρώματα τους, να μην έχουν σημάδια, πληγές και να μην έχουν ανοίξει.
Μπορούμε να τα διατηρήσουμε στο ψυγείο μας, ανάλογα και με τον βαθμό ωρίμανσης, μέσα σε μια σακούλα που έχουμε ανοίξει τρύπες (ώστε να μην μουχλιάσουν), για μερικές μέρες, όχι όμως περισσότερο, από μία εβδομάδα.
Σε θερμοκρασία περιβάλλοντος θα υπερωριμάσουν μέσα σε 3 – 4 ημέρες.
πηγη:realfarm.gr
φωτο:J. H. Hale
Το ροδάκινο είναι ένα από τα ποιο ευπαθή φρούτα, δεν έχει την δυνατότητα συντήρησης για μεγάλο χρονικό διάστημα και συνεχίζει να ωριμάζει ταχύτατα και μετά την κοπή του από το δένδρο. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία, τόσο για την συντήρηση του όσο και για την γεύση του η στιγμή συγκομιδής του.
Αν κοπεί νωρίς, χωρίς να έχει φθάσει στο σωστό σημείο ωρίμανσης, ναι μεν διατηρείται περισσότερο, αλλά ποτέ δεν φθάνει στην σωστή ωρίμανση ώστε να αναδειχθούν οι γεύσεις του και τα αρώματα του. Αν πάλι κοπεί σε προχωρημένο στάδιο ωρίμανσης, μέχρι να φθάσει στην κατανάλωση θα έχει υπερωριμάσει, θα έχει χάσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του και επιπλέον, θα πρέπει να καταναλωθεί άμεσα.
Μόνο αν κοπεί στο σωστό σημείο ωρίμανσης, μπορεί να φθάσει σωστά στην αγορά, να έχει την δυνατότητα να συντηρηθεί στο οικιακό ψυγείο για μερικές μέρες και να αναδείξει τα χαρακτηριστικά αρώματα και γεύσεις της ποικιλίας του.
Όταν λοιπόν αγοράζουμε ροδάκινα από την αγορά, θα πρέπει να μην είναι ούτε άγουρα, ούτε όμως και υπερώριμα. Θα πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά χρώματα της κάθε ποικιλίας (δείκτης ότι έχουν ωριμάσει), να είναι σκληρά (όχι όμως πολύ, γιατί τότε είναι άγουρα), να έχουν τα αρώματα τους, να μην έχουν σημάδια, πληγές και να μην έχουν ανοίξει.
Μπορούμε να τα διατηρήσουμε στο ψυγείο μας, ανάλογα και με τον βαθμό ωρίμανσης, μέσα σε μια σακούλα που έχουμε ανοίξει τρύπες (ώστε να μην μουχλιάσουν), για μερικές μέρες, όχι όμως περισσότερο, από μία εβδομάδα.
Σε θερμοκρασία περιβάλλοντος θα υπερωριμάσουν μέσα σε 3 – 4 ημέρες.
πηγη:realfarm.gr
φωτο:J. H. Hale
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.