Ο μαϊντανος έχει και άλλες κοινές ονομασίες, οι οποίες είναι: Μαντανός, Μανδανός ή Μαϊδανός, Περσέμολο, Περσίμουλο ή Περσίμολο, Κουδουμέντο, Μυρωδιά καί Μακεδονήσιο ή Μακεδονήσι. Στην Ήπειρο Μανδανίζι και στη Κεφαλληνία Περσίμολο. Εκ των ανωτέρω η αρχαία εξ αυτών Πετροσέλινο, διεσώθη στην Ήπειρο. Το Μακεδονήσιο ή Μακεδονήσι, ονομάσθη από τον τόπο, διότι αυτό της Μακεδονίας, εκρίνετο ως άριστο, όπως μαρτυρεί ο Διοσκορίδης. Ανήκει εις την τάξη των Σκιαδανθών.
Το φυτό τούτο είναι ιθαγενές της δυτικής Ασίας, της βορείου Αμερικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ελλάδος μη εξαιρούμενης. Κατά τον Διοσκορίδη δε «φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις». Φυτρώνει αδιακρίτως σε όλα τα εδάφη, ακόμα και στους τοίχους, τα ερείπια και τα χαλικώδη ή πετρώδη μέρη.
Βοτανικοί χαρακτήρες
Είναι φυτό ποώδες, διετές, λείο, στίλβο και αρωματικό.
Το στέλεχος του είναι ραβδωτό και κλαδώδες. Έχει φύλλα τριγωνοειδή, ζωηρού πρασίνου χρώματος, με πολλές διαιρέσεις, επάνθηση κατά πετάσσους, περικάλυμμα με 1 - 3 φυλλάρια, άνθη υποκύανα μικρά με μακρούς μίσχους, που φθάνουν σε ύψος 0.50 - 0.80 εκατοστών ,και καρπούς υποκίτρινους και υποστρογγύλους.
Καλλιέργεια - Πολλαπλασιασμός
Αυτός γίνεται διά της σποράς, ήτις επιτυγχάνεται καθ’ όλο το θέρος, συνήθως από Φεβρουάριο μέχρις Οκτώβριο, εφ’ όσον δεν επικρατεί ψύχος, απ’ ευθείας επί τόπου, εάν πρόκειται περί καλλιέργειας ειδικής γιά την φαρμακοποΐα. Το φύτρωμα των σπόρων είναι αργό. Ένεκα της πολλαπλής αρτυματικής χρήσεώς του, καλλιεργείται σε όλους τους λαχανόκηπους.
Για την φαρμακευτική καλλιεργείται κατά προτίμηση Πετροσέλινον το σαρκόρριζο, διότι είναι πλέον εύρωστο, καρποφορεί αφθόνως και δίνει ωραίας ρίζες.
Εκλογή τον εδάφους
Χρειάζεται πλούσιο, καλής ποιότητος, δροσερό και ευδιαπέραστο.
Μαϊντανός: σπορά φύτεμα καλλιέργεια
Προετοιμασία τον εδάφους
Αυτό μαλακώνει με οργώματα κατά το μάλλον ή ήττον βαθέα, προ του τελευταίου σκορπίζουμε κοπριά, την οποίαν παραχώνουμε με το τελευταίο. Κατόπιν το έδαφος σβαρνίζεται καλώς, διά να ισοπεδωθεί και περνούμε με τον κύλινδρο για να σπάσουν οι βώλοι και να πιεστή το χώμα. Αυλακώνουμε με τον ιπποκίνητο αυλακωτή, κάνοντας αυλάκια 3—4 εκατοστών και απέχοντας 0.30 εκατ. έως 1 μ. εντός των οποίων σπέρνουμε εις τα πε τακτά. Μετά σκεπάζουμε τούς σπόρους με τον κύλινδρο.
Φροντίδες διδόμεναι εις την φυτεία
Κρίνεται αναγκαίο καθ όλη την περίοδο της βλαστήσεως, να εξαφανίζονται όλα τα βλαβερά χόρτα, αντί να αναπτύσσονται, διά σκαλισμάτων και βοτανισμάτων. Κατά το θέρος πρέπει να ποτίζεται αφθόνως ή φυτεία, και να κόπτεται συχνάκις, προς επιβράδυνση της αναπτύξεως των ανθοφόρων μίσχων.
Συγκομιδή
Εάν ή καλλιέργεια έχει ως σκοπό την παραγωγή φύλλων και ριζών, τότε η συγκομιδή αμφοτέρων τούτων λαμβάνει χώρα, περί το τέλος του φθινοπώρου.
Αφ’ ετέρου ή συλλογή των καρπών γίνεται κατά το επόμενο έτος, όταν αυτοί είναι ώριμοι, πρέπει όμως να τούς συλλέγουμε ευθύς ως ωριμάσουν, διότι οι πρώτοι αναφαινόμενοι ωριμάζουν προ των άλλων.
Χρησιμοποιούμενα μέρη
Το στέλεχος, τα φύλλα, οι καρποί, και η ρίζα.
Πηγή: Θεραπευτικά φυτά-Μιχ. Δ. Καλλιφρονα-Αθήναι 1936
Μαϊντανός: Φαρμακευτικές Ιδιότητες
Παλιότερα ο μαϊντανός την εποχή του Ιπποκράτη και του Διοσκουρίδη χρησιμοποιούταν μόνο έως φάρμακο!
Το φυτό αυτό, ως αρωματικό στη συνήθη δόση διεγείρει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη των τροφίμων.
Ο εκ των φύλλων και του στελέχους εξαγόμενος χυμός, λαμβανόμενος στη μέτρια δόση των 150 γραμ. κατά τον χρόνο της κρίσεως, έχει μεγάλη επιτυχία, στους διαλείποντας πυρετούς, την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Ο χυμός ούτος αναμιγνυόμενος μετά θερμού γάλακτος και λαμβανόμενος προ του πρωινού γεύματος (νηστικός) αποτελεί άριστον αποχρεμπτικό, συνιστώμενο στις περιπτώσεις του υγρού άσθματος, του πνευμονικού κατάρρου και της αφωνίας.
Αναμιγνυόμενος μετά μέλιτος, χρησιμοποιείται επιτυχώς, στα πεσίματα ή παντός είδους μώλωπες, προς επαναφορά της κανονικής κυκλοφορίας και έκκρισης του μολυνθέντος αίματος, του προσβληθέντος μέρους.
Τα φύλλα χρησιμοποιούνται εξωτερικώς, ως τοπικό καθαρτικό των δυσθεραπεύτων πληγών και των καρκινώδους φύσεως ελκών.
Είναι δε αποτελεσματικά τιθέμενα επί των οφθαλμών, σε περιπτώσεις πυώδους οφθαλμίας.
Τα εκ φύλλων καταπλάσματα, αφού βράσουν επί πολύ εντός οίνου, τιθέμενα επί των πληγωμένων μερών, θεραπεύουν εντός ολίγου χρόνου, τα κτυπήματα και τούς μώλωπας.
Τα καταπλάσματα ταύτα, εάν τεθούν επί του λαιμού, ωφελούν σε περιπτώσεις φλεγμονής του λάρυγγα, πρέπει όμως να θερμαίνονται εκάστοτε εντός του οίνου, εις τον όποιον έβρασαν αρχικώς.
Επιτυγχάνεται ένα εξαίρετο φάρμακο εναντίον των υποδερματικών φυμάτων, διά της καλής αναμίξεως εντός γουδιού, μιας δραχμίδος (φούχτας) φύλλων Μαϊντανού, ετέρας Άνθρίσκου του Χαιρεφύλλου (κοινώς Σκαντσίκι, εν Κεφαλληνία), ολίγου μαγειρικού άλατος και μιας κουταλιάς ελαιολάδου. Το μίγμα τούτο απλώνεται επί υφάσματος και τοποθετείται επί τού αποστήματος πρωί και απόγευμα μέχρις αποθεραπείας.
Επί δηγμάτων σφήκας ή μέλισσας, εξαφανίζεται ο πόνος, εάν τρίψουμε το δηχθέν μέρος, με φύλλα Μαϊντανού.
Διά να καταπραΰνουμε τούς δριμείς πόνους των αυτιών και των δοντιών, αρκεί να εισαγάγουμε, εντός τού πάσχοντος αυτιού ένα βωλάριο, από μίγματος κοπανισμένου Μαϊντανού, ελαιολάδου και κοινού άλατος.
Τα σπυριά τού δέρματος εξαλείφονται διά της πλύσεως αυτών πρωί και απόγευμα, με αφέψημα Μαϊντανού, εντός βρόχινου ύδατος.
Η ρίζα, συλλεγόμενη κατά το δεύτερο έτος, όταν αυτή βρίσκεται στην πλήρη ανάπτυξη της και αποξηραινομένη αμέσως εντός κλιβάνου, είναι χρήσιμος για τη παρασκευή αφεψήματος ορεκτικού, λίαν αποτελεσματικού, προκειμένου περί υδρωπικίας, ίκτερου (χρυσής), οιδημάτων του ήπατος και του σπληνό,ς ως και των ανωμαλιών της κυκλοφορίας του αίματος.
Το αφέψημα τούτο, το οποίο είναι και αντισκορβουτικό, επιτυγχάνεται διά της βράσεως, περί την ώρα, εντός κλειστού δοχείου 0.60 - 0.90 γραμ. ρίζας, εις δύο λίτρα νερού.
Τέλος οι σπόροι, λαμβανόμενοι ως αφέψημα, στη δόση των 5 -10 γραμ. εντός λίτρου νερού, είναι ορεκτικοί, στομαχικοί, αντιφυσώδεις, εμμηναγωγοί και διουρητικοί.
Η έντονος οσμή και γεύσης πάντων των μερών του οφείλεται στο αιθέριο έλαιο, το οποίο περιέχει το φυτό τούτο, το καλούμενο Απιόλη.
Το φυτό τούτο είναι ιθαγενές της δυτικής Ασίας, της βορείου Αμερικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ελλάδος μη εξαιρούμενης. Κατά τον Διοσκορίδη δε «φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις». Φυτρώνει αδιακρίτως σε όλα τα εδάφη, ακόμα και στους τοίχους, τα ερείπια και τα χαλικώδη ή πετρώδη μέρη.
Βοτανικοί χαρακτήρες
Είναι φυτό ποώδες, διετές, λείο, στίλβο και αρωματικό.
Το στέλεχος του είναι ραβδωτό και κλαδώδες. Έχει φύλλα τριγωνοειδή, ζωηρού πρασίνου χρώματος, με πολλές διαιρέσεις, επάνθηση κατά πετάσσους, περικάλυμμα με 1 - 3 φυλλάρια, άνθη υποκύανα μικρά με μακρούς μίσχους, που φθάνουν σε ύψος 0.50 - 0.80 εκατοστών ,και καρπούς υποκίτρινους και υποστρογγύλους.
Καλλιέργεια - Πολλαπλασιασμός
Αυτός γίνεται διά της σποράς, ήτις επιτυγχάνεται καθ’ όλο το θέρος, συνήθως από Φεβρουάριο μέχρις Οκτώβριο, εφ’ όσον δεν επικρατεί ψύχος, απ’ ευθείας επί τόπου, εάν πρόκειται περί καλλιέργειας ειδικής γιά την φαρμακοποΐα. Το φύτρωμα των σπόρων είναι αργό. Ένεκα της πολλαπλής αρτυματικής χρήσεώς του, καλλιεργείται σε όλους τους λαχανόκηπους.
Για την φαρμακευτική καλλιεργείται κατά προτίμηση Πετροσέλινον το σαρκόρριζο, διότι είναι πλέον εύρωστο, καρποφορεί αφθόνως και δίνει ωραίας ρίζες.
Εκλογή τον εδάφους
Χρειάζεται πλούσιο, καλής ποιότητος, δροσερό και ευδιαπέραστο.
Μαϊντανός: σπορά φύτεμα καλλιέργεια
Προετοιμασία τον εδάφους
Αυτό μαλακώνει με οργώματα κατά το μάλλον ή ήττον βαθέα, προ του τελευταίου σκορπίζουμε κοπριά, την οποίαν παραχώνουμε με το τελευταίο. Κατόπιν το έδαφος σβαρνίζεται καλώς, διά να ισοπεδωθεί και περνούμε με τον κύλινδρο για να σπάσουν οι βώλοι και να πιεστή το χώμα. Αυλακώνουμε με τον ιπποκίνητο αυλακωτή, κάνοντας αυλάκια 3—4 εκατοστών και απέχοντας 0.30 εκατ. έως 1 μ. εντός των οποίων σπέρνουμε εις τα πε τακτά. Μετά σκεπάζουμε τούς σπόρους με τον κύλινδρο.
Φροντίδες διδόμεναι εις την φυτεία
Κρίνεται αναγκαίο καθ όλη την περίοδο της βλαστήσεως, να εξαφανίζονται όλα τα βλαβερά χόρτα, αντί να αναπτύσσονται, διά σκαλισμάτων και βοτανισμάτων. Κατά το θέρος πρέπει να ποτίζεται αφθόνως ή φυτεία, και να κόπτεται συχνάκις, προς επιβράδυνση της αναπτύξεως των ανθοφόρων μίσχων.
Συγκομιδή
Εάν ή καλλιέργεια έχει ως σκοπό την παραγωγή φύλλων και ριζών, τότε η συγκομιδή αμφοτέρων τούτων λαμβάνει χώρα, περί το τέλος του φθινοπώρου.
Αφ’ ετέρου ή συλλογή των καρπών γίνεται κατά το επόμενο έτος, όταν αυτοί είναι ώριμοι, πρέπει όμως να τούς συλλέγουμε ευθύς ως ωριμάσουν, διότι οι πρώτοι αναφαινόμενοι ωριμάζουν προ των άλλων.
Χρησιμοποιούμενα μέρη
Το στέλεχος, τα φύλλα, οι καρποί, και η ρίζα.
Πηγή: Θεραπευτικά φυτά-Μιχ. Δ. Καλλιφρονα-Αθήναι 1936
Μαϊντανός: Φαρμακευτικές Ιδιότητες
Παλιότερα ο μαϊντανός την εποχή του Ιπποκράτη και του Διοσκουρίδη χρησιμοποιούταν μόνο έως φάρμακο!
Το φυτό αυτό, ως αρωματικό στη συνήθη δόση διεγείρει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη των τροφίμων.
Ο εκ των φύλλων και του στελέχους εξαγόμενος χυμός, λαμβανόμενος στη μέτρια δόση των 150 γραμ. κατά τον χρόνο της κρίσεως, έχει μεγάλη επιτυχία, στους διαλείποντας πυρετούς, την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Ο χυμός ούτος αναμιγνυόμενος μετά θερμού γάλακτος και λαμβανόμενος προ του πρωινού γεύματος (νηστικός) αποτελεί άριστον αποχρεμπτικό, συνιστώμενο στις περιπτώσεις του υγρού άσθματος, του πνευμονικού κατάρρου και της αφωνίας.
Αναμιγνυόμενος μετά μέλιτος, χρησιμοποιείται επιτυχώς, στα πεσίματα ή παντός είδους μώλωπες, προς επαναφορά της κανονικής κυκλοφορίας και έκκρισης του μολυνθέντος αίματος, του προσβληθέντος μέρους.
Τα φύλλα χρησιμοποιούνται εξωτερικώς, ως τοπικό καθαρτικό των δυσθεραπεύτων πληγών και των καρκινώδους φύσεως ελκών.
Είναι δε αποτελεσματικά τιθέμενα επί των οφθαλμών, σε περιπτώσεις πυώδους οφθαλμίας.
Τα εκ φύλλων καταπλάσματα, αφού βράσουν επί πολύ εντός οίνου, τιθέμενα επί των πληγωμένων μερών, θεραπεύουν εντός ολίγου χρόνου, τα κτυπήματα και τούς μώλωπας.
Τα καταπλάσματα ταύτα, εάν τεθούν επί του λαιμού, ωφελούν σε περιπτώσεις φλεγμονής του λάρυγγα, πρέπει όμως να θερμαίνονται εκάστοτε εντός του οίνου, εις τον όποιον έβρασαν αρχικώς.
Επιτυγχάνεται ένα εξαίρετο φάρμακο εναντίον των υποδερματικών φυμάτων, διά της καλής αναμίξεως εντός γουδιού, μιας δραχμίδος (φούχτας) φύλλων Μαϊντανού, ετέρας Άνθρίσκου του Χαιρεφύλλου (κοινώς Σκαντσίκι, εν Κεφαλληνία), ολίγου μαγειρικού άλατος και μιας κουταλιάς ελαιολάδου. Το μίγμα τούτο απλώνεται επί υφάσματος και τοποθετείται επί τού αποστήματος πρωί και απόγευμα μέχρις αποθεραπείας.
Επί δηγμάτων σφήκας ή μέλισσας, εξαφανίζεται ο πόνος, εάν τρίψουμε το δηχθέν μέρος, με φύλλα Μαϊντανού.
Διά να καταπραΰνουμε τούς δριμείς πόνους των αυτιών και των δοντιών, αρκεί να εισαγάγουμε, εντός τού πάσχοντος αυτιού ένα βωλάριο, από μίγματος κοπανισμένου Μαϊντανού, ελαιολάδου και κοινού άλατος.
Τα σπυριά τού δέρματος εξαλείφονται διά της πλύσεως αυτών πρωί και απόγευμα, με αφέψημα Μαϊντανού, εντός βρόχινου ύδατος.
Η ρίζα, συλλεγόμενη κατά το δεύτερο έτος, όταν αυτή βρίσκεται στην πλήρη ανάπτυξη της και αποξηραινομένη αμέσως εντός κλιβάνου, είναι χρήσιμος για τη παρασκευή αφεψήματος ορεκτικού, λίαν αποτελεσματικού, προκειμένου περί υδρωπικίας, ίκτερου (χρυσής), οιδημάτων του ήπατος και του σπληνό,ς ως και των ανωμαλιών της κυκλοφορίας του αίματος.
Το αφέψημα τούτο, το οποίο είναι και αντισκορβουτικό, επιτυγχάνεται διά της βράσεως, περί την ώρα, εντός κλειστού δοχείου 0.60 - 0.90 γραμ. ρίζας, εις δύο λίτρα νερού.
Τέλος οι σπόροι, λαμβανόμενοι ως αφέψημα, στη δόση των 5 -10 γραμ. εντός λίτρου νερού, είναι ορεκτικοί, στομαχικοί, αντιφυσώδεις, εμμηναγωγοί και διουρητικοί.
Η έντονος οσμή και γεύσης πάντων των μερών του οφείλεται στο αιθέριο έλαιο, το οποίο περιέχει το φυτό τούτο, το καλούμενο Απιόλη.
Πηγή: Θεραπευτικά φυτά-Μιχ. Δ. Καλλιφρονα-Αθήναι 1936 από ftiaxno.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.