Γλοιοσπόριο ή Παστέλλα
Glomerella cingulata
(Pyrenomycetes, Polystigmatales, Ασκομύκητες) α.μ. Colletotrichum gloeosporioides συν. Gleosporium olivarum, Coelomycetes Αδηλομύκητες
(anthracnose, lebbra, pastella)
Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά διαπιστώθηκε στην Κέρκυρα το 1920, όπου συχνά προκαλεί σημαντικές ζημιές, εκμηδενίζοντας την παραγωγή.
Συμπτώματα
Προσβάλλονται συνήθως ώριμοι ή υπερώριμοι καρποί, λιγότερο τα φύλλα, οι ποδίσκοι και οι νεαροί κλαδίσκοι.
Η ασθένεια εκδηλώνεται όταν ο καρπός αλλάζει χρώμα, εμφανίζοντας σκούρες κηλίδες, οι οποίες υπό ευνοϊκές συνθήκες υγρασίας εξαπλώνονται καλύπτοντας ολόκληρο τον καρπό. Στη συνέχεια, οι προσβεβλημένοι καρποί είτε πέφτουν στο έδαφος και υφίστανται σήψη είτε παραμένουν στο δένδρο, συρρικνώνονται και μουμιοποιούνται. Επάνω στην επιφάνεια των καρπών σχηματίζονται οι καρποφορίες του παθογόνου (ακέρβουλα) απ΄όπου εφόσον επικρατήσει πολύ υγρασία βγαίνουν τα σπόρια σαν γλοιώδης ρόδινη-πορτοκαλί μάζα.
Στα φύλλα, εμφανίζονται καστανές κηλίδες, οι οποίες αρχίζουν από την κορυφή και καλύπτουν μέχρι και το μισό του ελάσματος. Πάνω σ'αυτές εμφανίζονται οι καρποφορίες του παθογόνου (ακέρβουλα) σε συγκεντρικούς κύκλους. Από εκεί όταν ο καιρός είναι υγρός βγαίνουν τα σπόρια όπως και στους καρπούς.
Παθογόνο - Συνθήκες ανάπτυξης
Η ασθένεια οφείλεται στον ασκομύκητα Glomerella cingulata με ατελή μορφή Colletotrichum gloeosporioides, η οποία αποτελεί και την παρασιτική φάση του παθογόνου.
Ο μύκητας επιβιώνει υπό μορφή σπορίων μέχρι το φθινόπωρο στους προσβεβλημένους καρπούς και τα προσβεβλημένα φύλλα του προηγούμενου χρόνου, τα οποία παραμένουν επάνω στο δένδρο ή στο έδαφος και κατόπιν μολύνει τους ώριμους καρπούς. Απαραίτητη προϋποθέση για τη μόλυνση είναι η υψηλή σχετική υγρασία, γι’ αυτό και η ασθένεια αποτελεί πρόβλημα στις υγρές περιοχές της χώρας. Γενικά, η ασθένεια ευνοείται σε ελαιώνες οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι σε χαμηλές, κακώς αεριζόμενες περιοχές και σε αργιλλώδη εδάφη που αποστραγγίζουν με δυσκολία. Ήδη υπάρχουσα προσβολή από δάκο διευκολύνει τη μόλυνση από το μύκητα διότι με την δημιουργία νυγμάτων στους καρπούς διευκολύνει την ταχεία είσοδο και ανάπτυξη του παθογόνου.
Αντιμετώπιση
Συνιστώνται δύο ψεκασμοί, ένας τέλος Οκτωβρίου κι ένας δεύτερος τέλος Νοεμβρίου με κατάλληλα σκευάσματα. Επιπλέον, θα πρέπει να αποφεύγεται η εγκατάσταση ελαιώνων σε χαμηλές, υγρές και κακώς αεριζόμενες περιοχές. Τέλος, θα πρέπει να γίνεται το κατάλληλο κλάδεμα για τον καλύτερο αερισμό της κόμης των δένδρων.
Βιβλιογραφία
http://www.bayercropscience.gr/index.asp?a_id=210&sel1=sel1a,47,39&sel2=sel2a,6&asth_id=180
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.